پاردیکس
اتحادیه وبلاگ های پاردیکس
 
چهار شنبه 18 آبان 1390برچسب:, :: 10:36 ::  نويسنده : اسپارو

چهار شنبه 18 آبان 1390برچسب:, :: 10:32 ::  نويسنده : اسپارو

 

دانلود درایور کامپیوتر

بروزرسانی خودکار درایور های ویندوز با SmartTweak UpdateMyDrivers 7.0.170

با این نرم افزار سیستم خود را بروز نگه دارید! نرم افزار SmartTweak UpdateMyDrivers می تواند تمامی سخت افزار های کامپیوتر شما را اسکن کند و جدیدترین درایور های تولید شده برای این سخت افزار ها را شناسایی و دانلود کند. با اینکار کامپیوتر شما همیشه آپدیت می باشد و از امنیت و سرعت بالایی برخوردار خواهد بود.


دانلود درایور کامپیوتر دانلود فایل (لینک مستقیم)

دانلود درایور کامپیوتر دانلود فایل (غیر مستقیم - Mediafire)

دانلود درایور کامپیوتر دانلود فایل (غیر مستقیم - Fileserve)

دانلود درایور کامپیوتر دانلود فایل (غیر مستقیم - Hotfile)

دانلود درایور کامپیوتر 5.5 MB

دانلود درایور کامپیوتر رمز: www.p30day.com

چهار شنبه 18 آبان 1390برچسب:, :: 10:29 ::  نويسنده : اسپارو

بردي است كه كليه برد هاي كامپيوتر روي اين نصب مي شوند . بر روي آن محل هايي براي اتصال يا قرار گرفتن كارت هاي مختلف , كابل هاي مختلف و سي پي يو قرار دارد . ابعادي حدود  25 * 30  سانتي متر دارد . چند مدل رايج آن عبارتند از : GIGA  ,  Asus  ,  . ATC 7010 جزء اصلي ترين بردها محسوب مي گردد . نوع سي پي يو و ايرادهايش مستقيما روي نحوه كاردكرد سيستم تاثير مي گذارد و كوچكترين ايراد آن باعث عدم كاردكرد كامپيوتر مي گردد .

 

قسمت هاي روي برد به شرح زير مي باشد :

 

1-   سوكت مخصوص CPU : كه در مادربرد هاي 486  و پنتيوم به صورت مربع بوده , ولي در پنتيوم 2  به صورت كارتي مي باشد . نوع سوراخ هاي سوكت هاي 486  موازي بوده و در سوكت هاي پنتيوم سوراخ ها به صورت اريب مي باشد . هر دو داراي ضامني جهت وصل كامل دارند .

 

2-   اسلات ها ( SLOT ) يا شيارهاي گسترشي : توانايي مادربرد را گسترش مي دهند . اسلات ها به سه صورت مي باشند : آيزا ( AISA ) -  پي سي آي ( PCI ) -  اي جي پي ( AGP ) كه به ترتيب سريعتر و جديدتر مي باشند .اسلات ها براي نصب انواع برد ها يا كارت ها روي مادربرد طراحي شده اند .

 

3-   ماژول هاي رم : كه جهت نصب رم طراحي شده اند و انواع رم هاي 4  مگابايت , 16 مگابايت , 32 مگابايت , 64 مگابايت , 128 مگابايت و ... در اين ماژول هاي مخصوص خود نصب مي شوند كه داراي ضامني نيز مي باشند .

 

4-   باطري ساعت و تاريخ : اين باطري جهت نگهداري ساعت و تاريخ سيستم در مواقعي كه كامپيوتر خاموش مي باشد گذاشته شده است كه به صورت جعبه اي و سكه اي و خازني قابل تعويض مي باشد .

 

5-   خروجي كيبورد :اين خروجي كه جهت نصب به صفحه كليد طراحي شده به دو صورت معمولي و PS2 مي باشد .

 

6-   خروجي هاي  ONBOARD : بعضي از مادربردها , بردها را به صورت روي برد دارند كه خروجي اين برد ها روي مادر برد خواهند بود .

 

در روي مادربرد جامپرهايي جهت تنظيم ولتاژ و سرعت و نوع سي پي يو وجود دارد كه حتما بايد تنظيم شود , چرا كه در غير اين صورت ممكن است به سي پي يو آسيب برساند .يك سري جامپرها در مادربرد ديده مي شود كه به كيس وصل مي شود . جهت نمايش وضعيت روشن و خاموش بودن LED  هاي روي كيس و كيبورد مي باشد .

 

جعبه مادربرد معمولا شامل يك كابل IDE جهت اتصال به هارد درايو و يك كابل روبان براي اتصال به فلاپي درايو مي باشد .يك سي دي شامل درايورهاي چيپ ست مادربرد كه در صورت داشتن كارت صدا و كارت گرافيك و كارت   LAN به صورت ONBOARD  داراي درايورهاي أن ها نيز خواهد بود .

 

 

 

مادربرد ها مجموعه وسيعي از كانكتورها را در پنل I/O  فراهم مي كنند . به عنوان مثال در مادربرد EPOX 8RDA+  از چپ به راست داريم : كانكتور داخل رنگ آبي كم رنگ يك كانكتور ماوس PS/2  مي باشد . كانكتور داخل رنگ ارغواني يك كانكتور كيبورد PS/2 مي باشد . دو كانكتور داخل رنگ سبز كانكتورهاي  USB 2.0  مي باشند . كانكتور داخل رنگ  قرمز كانكتور پورت پارالل ( موازي ) مي باشد ( LPT ) . دو كانكتور داخل رنگ زرد كانكتورهاي پورت سريال ( COM1, COM2 ) هستند . كانكتور داخل رنگ نارنجي كانكتور RJ45 LAN  مي باشد . دو كانكتور داخل رنگ سبز دو كانكتور اضافي  USB 2.0  مي باشند . كانكتور داخل رنگ صورتي براي ميكروفن مي باشد . كانكتور داخل رنگ آبي كانكتور خط ورودي كارت صداي  BUILT IN و كانكتور داخل رنگ سبز كانكتور خط خروجي كارت صداي BUILT IN   مي باشد .

 

 

 

اتصال وسايل از طريق كانكتور  USB  به خاطر راحتي در استفاده روز به روز گسترش پيدا مي كند و از آنجا كه وسايل به صورت گردان مي توانند به همديگر زنجيره اي وصل شوند , بنابراين كانكتورهاي  USB تمام شدني نيستند . اما استفاده از يك پرينتر يا سيستم BACK UP درايو نوار در پورت پارالل غير معمول نيست يا اينكه كانكتورهاي PS/2 كيبورد و ماوس جهت استفاده كيبورد و ماوس .

 

كانكتورهاي روي پنل I/O هنگامي كه مادربرد نصب مي شود از پشت كيس كامپيوتر برآمدگي دارند , بنابراين اين كانكتورها بدون باز كردن كيس كامپيوتر قابل دسترسي هستند .

 

براي كارايي بهتر, سي دي رايتر و هارددرايو نبايد روي يك IDE نصب شوند . جعبه مادربرد  شامل يك كابل IDE است . بنابراين يك كابل IDE ديگر بايد جداگانه خريده شود . در شكل زير يك كابل     IDE با طول 18  اينچ  استاندارد با كيفيت بالا -  BELKIN -  ديده مي شود . كانكتورهاي كابل جهت نشان دادن محل اتصال هر كدام  رنگ هاي متفاوتي را دارند . آبي براي  مادربرد -  سياه براي وسيله MASTER IDE  و خاكستري براي وسيله SLAVE IDE  .

 

 

 

مادربرد هاي  DDR :  نوع جديد مادربردها كه علاوه بر دارا بودن اسلات هاي AGP  ماژول هاي حافظه DDR  را نيز ساپورت مي كنند .

 

مادربرد هاي  SDRAM  : نوع قديمي مادربردها كه شامل اسلات هاي ISA   مي باشد .

 

مادربرد هاي  RAID  : نوعي از مادربردها كه استفاده از دو هارددرايو را به صورت  parallel  فراهم مي كند .

 

نحوه انتخاب يك مادربورد  :

 

انتخاب مادربرد، يكي از تصميمات مهم در زمان تهيه و يا ارتقاء يك كامپيوتر است. انتخاب فوق ، علاوه بر تأثير مستقيم بر عملكرد فعلي سيستم ، بيانگر انعطاف سيستم در زمان ارتقاء نيز مي باشد. قابليت هاي فعلي يك كامپيوتر و پتانسيل هاي ارتقاء آن در آينده ، جملگي به نوع مادربرد انتخابي بستگي خواهد داشت. امروزه بر روي مادربردها ، پورت هاي پيشرفته اي نظير  Fireware (IEEE 1394)و يا USB 2/0 و حتي كارت هاي ( تراشه ) صداي شش كاناله و كنترل هاي RAID وجود داشته كه مي توان از آنان در زمان ارتقاء سيستم و بدون نياز به نصب امكانات جانبي ديگر ، استفاده بعمل آورد .

 

درزمان انتخاب يك مادربرد همواره سوالات متعددي در ذهن تهيه كننده ( خريدار ) مطرح مي گردد: مادربردها چگونه با يكديگر مقايسه مي گردند ؟ پارامترها ي سنجش و وزن هر كدام چيست؟ ( پردازنده ها ، نوع تراشه ها ، نحوه ارتباط با دستگاههاي ذخيره سازي)  . معيار انتخاب يك مادربرد چيست ؟ Chip set هاي يك مادربرد بيانگر چه واقعيت هائي مي باشند ؟ امكانات يك مادربرد چه تاثيراتي را در حيات فعلي و آتي سيستم بدنبال خواهد داشت؟ ميزان كارايي و كيفيت يك سيستم تا چه ميزان وابسته به پتانسيل هاي مادربرد مي باشد ؟ موارد فوق ، نمونه سوالاتي است كه در زمان انتخاب يك مادربرد در ذهن تهيه كنندگان مطرح مي گردد .

 

در اين جا  قصد داريم به برخي از پرسش هاي متداول در زمينه انتخاب يك مادربرد پاسخ داده و از اين رهگذر با ضوابط و معيارهاي انتخاب صحيح يك مادربرد بيشتر آشنا شويم .

جايگاه مادربرد  :

 

مادربرد ، پردازنده و حافظه سه عنصرحياتي در كامپيوتر بوده كه در زمان انتخاب مادربرد، سرنوشت پردازنده و حافظه نيز بنوعي رقم خواهد خورد. انتخاب مناسب يك مادربرد از جمله تصميمات مهمي است كه دامنه آن گريبانگير تجهيزات سخت افزاري ديگر نيز خواهد شد .

 

 انتخاب يك مادربرد قديمي و از رده خارج ( ولو اينكه در حال حاضر پاسخگوي نيازها   وخواسته ها باشد ) مي تواند زمينه بروز مسائل متعددي در ارتباط با ارتقاء و افزايش توان عملياتي كامپيوتر در آينده را بدنبال داشته باشد . فراموش نكنيم ما كامپيوتر را نه بخاطر خود بلكه بخاطر اجراي برنامه ها ( در حال حاضر و آينده) تهيه مي نماييم .

 

ويژگي ها ي مهم  :

 

از مهمترين ويژگي هاي مرتبط با مادربرد، مي توان به موارد زير اشاره نمود :

 

Chip Set مادربرد ، عملياتي حياتي و مهم نظير روتينگ داده از هارد ديسك به حافظه و پردازنده را انجام و اين اطمينان را بوجود مي آورد كه تمامي دستگاههاي جانبي و كارت هاي الحاقي, قادر به گفتگو ( ارتباط) با پردازنده مي باشند . توليد كنندگان مادربردها ، با افزدون چيپ ست هاي متفاوت بر روي مادر برد توليدي خود نظير كنترلر RAID و پورت هاي Fireware ، قابليت ها ي مادربرد توليدي خود نسبت به ساير محصولات مشابه را نشان مي دهند .

 

چيپ ست هاي موجود بر روي يك مادربرد ، باعث اعمال محدوديت در رابطه با انتخاب نوع پردازنده ، حافظه و ساير تجهيزات جانبي ديگر نظير كارت گرافيك ، كارت صدا و پورت هاي USB 2/0 مي گردد. ( برخي از امكانات فوق نظير كارت صدا ، مي تواند بعنوان پتانسيل هاي ذاتي همراه  مادربرد ارائه گردد) .

 

اغلب مادربردهايي كه از يك نوع مشابه Chip set استفاده مي نمايند ، ويژگي هاي متعارفي را به اشتراك گذاشته ( به ارث رسيده از Chip set) و كارايي آنان در اكثر موارد مشابه مي باشد .

 

آگاهي از نوع پردازنده ، حافظه ، سرعت كنترل كننده IDE ، كارت گرافيك و صدا ، مي تواند كمك مناسبي در خصوص انتخاب مادربرد را ارائه نمايد (خصوصا در موارديكه از Chip set  مشابه استفاده مي گردد) .

 

پردازنده  :

 

 توليد كنندگان مادربرد در برخي حالات ، فهرست مادربردهاي توليدي خود را بر اساس نوع سوكتي كه مادربرد حمايت مي نمايد ، ارائه مي نمايند. مثلا سوكت 478 براي P4 و سوكت A براي Athlon  .

 

در اكثر كاربردهاي تجاري ، كاربران تفاوت مشهودي را در ارتباط با سرعت بين دو پردازنده Athlon  و P4 مشاهده نمي نمايند در حاليكه ممكن است تفاوت قيمت آنان مشهود باشد . بهرحال نوع و سرعت پردازنده اي كه مي تواند همراه يك مادر برد استفاده شود ، يكي از نكات مهم در رابطه با انتخاب مادربرد است.

 

حافظه  :

 

 امروزه اكثر مادربردها از حافظه هاي SDRam DDR (Double Date Rate)  استفاده مي نمايند . البته هنوز مادر بردهايي نيز وجود دارد كه از RDRAM يا Rambus استفاده مي نمايند . (تعداد اين نوع از مادربردها اندك است) .حافظه هاي DDR داراي سرعت هاي مختلفي بوده و پيشنهاد مي شود كه سريعترين نوعي را كه مادربرد حمايت مي نمايد ، انتخاب گردد .توليد كنندگان مادربرد ، حافظه هاي DDR را بر اساس سرعت Clock و يا پهناي باند تقسيم مي نمايند . سرعت اين نوع از حافظه ها ( DDR)

 

به صورت زير مي باشد :

 

PC2700(DDR333) 

PC2100 (DDR266)

(DDR200 ) aka PC1600) DDR400)PC3200

 

بردهايي كه از RDRAM استفاده مي نمايند داراي Chip set اينتل 850  يا  E850 مي باشند . اين نوع از حافظه ها ( RDRAM ) مي بايست بمنظور افزايش كارايي ، بصورت زوج بر روي مادربرد استفاده شده و اسلات هاي خالي توسط CRIMM تكميل (پر) گردند . حافظه ها ي   RDRAM، قادر به تامين پهناي باند بالاي مورد نياز برنامه هايي با حجم عمليات سنگين در ارتباط با حافظه ، مي باشند .( برنامه هاي ويرايش فيلم هاي ويديوئي و يا بازيهاي سه بعدي گرافيكي) .قيمت حافظه هاي RDRAM نسبت به حافظه هاي DDR دو برابر است .  حافظه هاي RDRAM در حال حاضر با دو سرعت متفاوت ارائه مي گردند : PC800 و PC1066 . در صورت انتخاب پردازنده اي از نوع P4 كه بر روي BUS با سرعت 533 مگاهرتز اجراء مي گردد ، سرعت بيشتر پردازنده  معيار  اصلي انتخاب  قرار گيرد . در زمان  انتخاب حافظه ، مي بايست تعداد

 

سوكت هاي DIMM و RIMM موجود بر روي مادربرد بهمراه حداكثر حافظه قابل نصب بر روي آن دقيقا

 

 بررسي گردد .

صدا و گرافيك  :

 

 اكثر مادربردهاي موجود داراي كارت صدا بوده و بندرت مي توان مادربردي را يافت كه فاقد اين قابليت باشد . آخرين مدل مادر بردها داراي چيپ ست ديجيتالي صداي 6 كاناله بوده كه براي بازي ها و فايل هاي MP3 مناسب تر مي باشد . در صورتيكه قصد نصب يك كارت صدا بر روي مادر برد بمنظور افزايش كيفيت صدا وجود داشته باشد ، مي توان با استفاده از Jumper و يا BIOS سيستم ، كارت صداي موجود بر روي مادربرد (OnBoard) را غير فعال و از كارت صداي مورد نظر خود استفاده نمود .

 

در صورتيكه بخواهيم از بازي هاي كامپيوتري استفاده نمائيم كه داراي گرافيك سه بعدي مي باشند ، مي بايست كارت گرافيك موجود بر روي مادربرد را غيرفعال و يك كارت گرافيك متناسب با نوع نياز را بر روي مادر برد نصب نمود . در اين رابطه لازم است به اين نكته دقت شود كه مادربرد انتخابي داراي اسلات AGP باشد. امروزه اكثر كارت هاي گرافيكي موجود از اسلات AGP بمنظور ارتباط با كامپيوتر استفاده مي نمايند .

 

نحوه ارتباط با دستگاههاي ذخيره سازي  :

 

 اكثر مادربردها ، با استفاده از يك كنترلر IDE از درايوهاي ATA/100 يا ATA/133 پشتيباني مي نمايند . بر اساس مطالعات انجام شده، تفاوت بين دو استاندارد فوق ، بسيار ناچيز بوده و اين امر نمي تواند تاثير چنداني در رابطه با انتخاب يك مادربرد را داشته باشد .

 

واحد پردازش مركزي  ( CPU )  :

 

كنترل كننده مركزي كامپيوتر مي باشد كه به كليه قسمت هاي كامپيوتر رسيدگي مي نمايد و عمل پردازش را انجام مي دهد . اين قطعه پردازشگر اصلي كامپيوتر است و در واقع تعيين كننده نوع كامپيوتر مي باشد . در حال حاضر CPU هاي پنتيوم رايج است كه انواع آن پنتيوم II  , III , IIII  مي باشند .

 

CPU ها داراي ابعادي  حدود 5 * 5 سانتي متر و با ضخامتي حدود 2 ميلي متر مي باشند . CPU  بر روي برد اصلي در جاي مخصوص خود نصب مي شود . سرعت CUP با واحد مگاهرتز معرفي مي شود . اين پردازنده داراي مدار الكترونيكي گسترده و پيچيده است كه به انجام دستورات برنامه هاي ذخيره شده مي پردازد بخش هاي اصلي CPU حافظه و واحد كنترل و واحد محاسبه و منطق هستند . در بخش حافظه كار ذخيره سازي موقت دستورها و يا داده ها در داخل ثبات ها ياregister  ها  انجام مي شود .واحد كنترل با  ارتباط  با بخش هاي مختلف سي پي يو كار هدايت و كنترل آن ها را بر عهده دارد . واحد محاسبه و منطق( ALU ) كار انجام توابع حسابي و مقايسه اي و منطقي را بر عهده دارد .

 

از ميان انواع سي پي يوهاي AMD  و اينتل كه بازار را در چنگ خود دارند پردازنده athlon  از AMD  ارزانتر و سريعتر و با كيفيت تر از پردازنده هاي اينتل مي باشد .

 

 

 

مقايسه پردازنده Athlon  و  Duron :

 

Duron  يك پردازنده 200FSB(FSB:Front  Side  Bus)  است (200 مگاهرتز)

 

پردازنده Duron 1.3 GHz   حتي وظايف سخت را به خوبي انجام مي دهد . Athlon  XP تا Athlon  XP  2600+  يك پردازنده  266FSB  است . از  Athlon  XP  2500+  به بالا  333FSB  است . از Athlon  XP  3000+  به بالا  400FSB  مي باشد ( از روي هم افتادن ها معلوم مي شود كه دو پردازنده هم سرعته مي توانند داراي FSB هاي متفاوتي باشند ) . Athlon XP 1700+   يا  1800+تقريبا معادل و كمي قدرتمندتر از  AMD Duron 1.3 GHz  مي باشد .

 

دو مطلب در مورد اينكه پردازنده با چه FSB اي را استفاده كنيم , اهميت دارد : اول اينكه  مادربرد  بايد كاملا FSB پردازنده را ساپورت كند ( هر مادربردي حداكثر تا يك حدFSB   را ساپورت مي كند ) . دوم اينكه RAM بايد در همان سرعت FSB پردازنده كار كند . مثلا :

 

پردازنده  200FSBبايد با PC1600RAM  استفاده شود .

 

پردازنده 266FSB  بايد با PC2100RAM استفاده شود .

 

پردازنده 333FSB  بايد با PC2700RAM استفاده شود .

GetBC(14);

چهار شنبه 18 آبان 1390برچسب:, :: 10:27 ::  نويسنده : اسپارو


مادربورد چیست؟

وقتی که کیس کامپیوتری را باز می کنید بزرگترین بردی که داخل آن می بینید motherboard و آن بردی است که پروسسور و رم روی آن قرار می گیرند همه درایوهای شما اعم از هارد دیسک CD-ROM و فلاپی درایو به وسیله یک کابل به motherboard متصل هستند و اطلاعات درایوها و پروسسور و رم در حال انتقال هستند و این زمانی است که برنامه ای در حال اجرا شدن باشد یا فایلی ذخیره می شود و مانند آن. کارتهای شبکه مودم، صدا و گرافیک به وسیله اسلاتهای motherboard به آن وصل می شوند و زمانی که شما در اینترنت گشت و گذار می کنید یا در حال اجرای یک بازی کامپیوتری هستید یا به یک موسیقی که از کامپیوتر پخش می شود گوش می دهید و می توانید برنامه هایی که در حال اجرا است از مانیتور ببینید به این معنی است که اطلاعات بین این کارتها و motherboard و پروسسور در حال رد و بدل است همچنین مادر برد چند چیپ دارد که به آنها چیپ ست و super I/O controller گویند و این چیپ ها که نقل انتقال اطلاعات بین پروسسور و دیگر اجزا را ممکن می سازند.

 

                                                 


تاریخچه مادر بورد: 

 
برد اصلی (MotherBoard) یکی ازاجزای اساسی و مهم کامپیوترهای شخصی محسوب می گردد.در سال 1982همزمان با ارائه اولین کامپیوترهای شخصی از برد اصلی استفاده گردید. اولین برد اصلی از لحاظ اندازه نسبتا" بزرگ و بر روی آن ریزپردازنده 8080 نصب گردید. این برد شامل BIOS ، سوکت هائی برای حافظه مربوط به CPU و مجموعه ای از اسلات ها بود که کارت هائی از طریق آنها به برد اصلی متصل می گردیدند. در صورتیکه قصد استفاده از فلاپی درایو و یا یک پورت موازی و ... وجود داشت، می بایست یک برد جداگانه تهیه و آن را از طریق یکی از اسلات های موجود، به برد اصلی متصل کرد. وضعیت فوق سرگذشت اولین بردهای اصلی استفاده شده در کامپیوترهای شخصی بود. شرکت های آی . بی .ام و اپل با ایجاد تغییرات اساسی، بردهائی را طراحی نمودند که امکان اضافه کرد پتانسیل های دلخواه و جدید در هر زمان میسر بوده و تولید کنندگان متعدد بتوانند محصولات خود را بر اساس استانداردهای فوق طراحی و به بازار عرضه نمایند. برداصلی یک مدار چاپی چند لایه است . مسیرهای مسی که Traces نامیده می گردند، امکان حرکت سیگنال و ولتاژ را بر روی برد اصلی فراهم می نمایند. ازتکنولوژی چند لایه استفاده شده تا بدین طریق برخی از لایه های برد ، قادر به حمل داده برای BIOS ، پردازنده و حافظه بوده در حالیکه لایه های دیگر ولتاژ و Ground را بدون نگرانی از اتصال کوتاه جابجا نمایند. اندازه گذرگاه داده (Data Bus) برد های اصلی جدید دارای یک گذرگاه داده ای شصت و چهار بیتی می باشند. گذرگاه فوق عرض بزرگراهی را نشان می دهد که داده ها در طول آن حرکت و دراحتیار پردازنده گذاشته شده و یا پردازنده نتایج عملیات خود را از طریق آنها ارسال می نماید.


بخش های یك مادربورد؟

 

مادربورد شامل اتصالات بسیاری برای تمام بخشها می باشد. مادربوردها شامل شكاف های گسترش مانند ISA، PCI، AGP و سوكتهای DIMM می باشند. به علاوه آن شامل اتصالات بیرونی برای كارت صدای Onboard شما، درگاههای موازی و سریال، درگاههای PS/2 برای موس و صفحه كلید و همچنین اتصالات Firewire و شبكه می شود. بنابراین مادربورد نقش مهمی در عملكرد PC شما دارد، تمام بخشهایی را كه شما می خرید به این بستگی دارند كه مادربورد اتصالات صحیحی كه قابل دسترس و كارآمد می باشد را داشته باشند. اگر شما Case كامپیوتر خود را باز كنید، مادربورد یك قطعه صفحه مدار مستطیل شكل و مسطح است كه به نظر می رسد هر چیزی به یك دلیلی به آن متصل شده است. آن شامل بخشهای كلیدی زیر می باشند: یك ریزپردازنده "Socket" كه تعریف می كند كه مادربورد چه نوع واحد پردازش مركزی را استفاده می كند. یك Chipset كه سیستم مدار منطقی كامپیوتر را تشكیل می دهد و معمولا آن از دو قسمت كه پل نام گرفته اند (یك پل شمالی و در مقابل آن پل جنوبی) تشكیل می شود و CPU را به بقیه سیستم متصل می كند. یك تراشه سیستم ورودی/ خروجی (BIOS) كه اصلی ترین عملكرد یك كامپیوتر و چگونگی تعمیر آن را كنترل می كند. و یك ساعت بلادرنگ كه تراشه ای است كه با باطری كار می كند و زمان سیستم و عملكردهای اصلی دیگر را حفظ می كند. به علاوه مادربورد شكافها یا قسمتهایی برای الحاق قسمتهای جانبی گوناگون یا پشتیبانی از سیستم/ سخت افزار دارد. در آنجا یك Accelerated Graphics Port وجود دارد كه منحصرا برای كارتهای ویدئو استفاده می شود، Integrated Drive Electronics كه هم كنشگرها را برای درایوهای هارددیسك تهیه می كند، حافظه یا كارتهای RAM و PCIكه از میان دیگر چیزها اتصالات الكترونیكی را برای كارت كپچر ویدئویی و كارتهای شبكه تامین می كند.

 

 


راهنمای انتخاب مادربرد


انتخاب مادربرد، یکی از تصمیمات مهم در زمان تهیه و یا ارتقاء یک کامپیوتر است. انتخاب فوق ، علاوه بر تاثیر مستقیم بر عملکرد فعلی سیستم، بیانگر انعطاف سیستم در زمان ارتقاء نیز می باشد. قابلیت های فعلی یک کامپیوتر و پتانسیل های ارتقاء آن در آینده، جملگی به نوع مادربرد انتخابی بستگی خواهد داشت. امروزه بر روی مادربردها، پورت های پیشرفته ای نظیر (Fireware (IEEE 1394 و یا USB 2.0 و حتی کارت های (تراشه) صدای شش کاناله و کنترل های RAID وجود داشته که می توان از آنان در زمان ارتقاء سیستم و بدون نیاز به نصب امکانات جانبی دیگر، استفاده کرد.

در زمان انتخاب یک مادربرد همواره سوالات متعددی در ذهن تهیه کننده (خریدار) مطرح می گردد: مادربردها چگونه با یکدیگر مقایسه می گردند؟ پارامترها ی سنجش و وزن هر کدام چیست؟ ( پردازنده ها، نوع تراشه ها ، نحوه ارتباط با دستگاههای ذخیره سازی). معیار انتخاب یک مادربرد چیست ؟ Chip set های یک مادربرد بیانگر چه واقعیت هائی می باشند؟ امکانات یک مادربرد چه تاثیراتی را در حیات فعلی و آتی سیستم به دنبال خواهد داشت؟ میزان کارایی و کیفیت یک سیستم تا چه اندازه وابسته به پتانسیل های مادربرد می باشد؟ موارد فوق، نمونه سوالاتی است که در زمان انتخاب یک مادربرد در ذهن تهیه کنندگان مطرح می گردد.

 

                                        

 


 

جایگاه مادربرد

مادربرد، پردازنده و حافظه سه عنصر تعیین کننده در کامپیوتر بوده که در زمان انتخاب مادربرد، سرنوشت پردازنده و حافظه نیز بنوعی رقم خواهد خورد. (برای مطالعه بیشتر دراین مورد به سایر مقالات سایت میکرو رایانه مراجعه نمایید) انتخاب مناسب یک مادربرد از جمله تصمیمات مهمی است که دامنه آن گریبانگیر تجهیزات سخت افزاری دیگر نیز خواهد شد. انتخاب یک مادربرد قدیمی و از رده خارج (هر چند که در حال حاضر پاسخگوی نیازها و خواسته ها باشد) می تواند زمینه بروز مسائل متعددی در ارتباط با ارتقاء و افزایش توان عملیاتی کامپیوتر در آینده را به دنبال داشته باشد. فراموش نکنیم ما کامپیوتر را نه بخاطر خود، بلکه بخاطر اجرای برنامه ها (در حال حاضر و آینده) تهیه می نمائیم.

                                                  


ویژگی ها ی مهم

از مهمترین ویژگی های مرتبط با مادربرد، می توان به موارد زیر اشاره نمود :

Chip Set مادربرد:

عملیاتی حیاتی و مهم نظیر روتینگ داده از هارد دیسک به حافظه و پردازنده را انجام و این اطمینان را بوجود می آورد که تمامی دستگاههای جانبی و کارت های الحاقی، قادر به گفتگو (ارتباط) با پردازنده می باشند. تولید کنندگان مادربردها، با افزودن چیپ ست های متفاوت بر روی مادر بردهای تولیدی خود، نظیر کنترلر RAID و پورت های Fireware، قابلیت های مادربردهای تولیدی خود را نسبت به سایر محصولات مشابه نشان می دهند .

چیپ ست های موجود بر روی یک مادربرد، باعث اعمال محدودیت در رابطه با انتخاب نوع پردازنده، حافظه و سایر تجهیزات جانبی دیگر نظیر کارت گرافیک، کارت صدا و پورت های USB 2.0 می گردد. (برخی از امکانات فوق نظیر کارت صدا، می تواند به عنوان پتانسیل های ذاتی همراه مادربرد ارائه گردد). اغلب مادر بردهائی که از یک نوع Chip set مشابه استفاده می نمایند، ویژگی های متعارفی را به اشتراک می گذارند (به ارث رسیده از Chip set) و کارآئی آنان در اکثر موارد مشابه می باشد. آگاهی از نوع پردازنده، حافظه، سرعت کنترل کننده IDE، کارت گرافیک و صدا، می تواند کمک مناسبی در خصوص انتخاب مادربرد ارائه نماید (مخصوصا" در مواردی که از Chip set مشابه استفاده می گردد).

 پردازنده:

تولید کنندگان مادربرد در برخی مواقع، فهرست مادربردهای تولیدی خود را بر اساس نوع سوکتی که مادربرد از آن حمایت می کند، ارائه می نمایند. مثلا" سوکت 478 برای P4 و سوکت A برای Athlon. در اکثر کاربردهای تجاری، کاربران تفاوت مشهودی را در ارتباط با سرعت بین دو پردازنده Athlon و P4 مشاهده نمی نمایند در حالی که ممکن است تفاوت قیمت آنها مشهود باشد. به هرحال نوع و سرعت پردازنده ای که می تواند همراه یک مادر برد استفاده شود، یکی از نکات مهم در رابطه با انتخاب مادربرد است .
پس به طور خلاصه در مورد پردازنده، باید مادر برد حداقل قادر به حمایت از پردازنده های رایج باشد. (پیشنهاد می شود قادر به حمایت از پردازنده های AMD یا اینتل باشد)

 



 حافظه:

امروزه اکثر مادربردها از حافظه های SDRAM DDR) Double Data Rate) استفاده می نمایند. البته هنوز مادر بردهائی نیز وجود دارد که از RDRAM یا Rambus استفاده می نمایند. (تعداد این نوع از مادربردها اندک است). حافظه های DDR دارای سرعت های مختلفی بوده و پیشنهاد می شود که سریعترین نوعی که مادربرد حمایت می نماید، انتخاب گردد. (در این مورد مقالاتی نیز درتالار گفتگوی سایت میکرو رایانه  وجود دارد) تولید کنندگان مادربرد، حافظه های DDR را بر اساس سرعت Clock و یا پهنای باند تقسیم می نمایند. سرعت این نوع از حافظه ها (DDR) به ترتیب از کندترین به سریع ترین نوع ، بصورت زیر می باشد :

DDR200( aka PC1600) , DDR266( PC2100) , DDR333(PC2700) , DDR400(PC3200)

بردهایی كه از RDRAM استفاده می نمایند دارای Chip set اینتل 850 یا 850E می باشند. این نوع از حافظه ها (RDRAM) می بایست به منظور افزایش کارآئی، به صورت زوج بر روی مادربرد استفاده شده و اسلات های خالی توسط CRIMM تکمیل (پر) گردند. حافظه ها ی RDRAM قادر به تامین پهنای باند بالای مورد نیاز برنامه هائی با حجم عملیات سنگین در ارتباط با حافظه می باشند. (مثل برنامه های ویرایش فیلم های ویدیوئی و یا بازیهای سه بعدی گرافیکی).

قیمت حافظه های RDRAM نسبت به حافظه های DDR دو برابر است. حافظه های RDRAM در حال حاضر با دو سرعت متفاوت ارائه میگردند: PC800 و PC1066. در صورت انتخاب پردازنده ای از نوع P4 که بر روی BUS با سرعت 533 مگاهرتز اجراء می گردد، سرعت بیشتر پردازنده معیار اصلی انتخاب قرار گیرد. در زمان انتخاب حافظه، می بایست تعداد سوکت های DIMM و RIMM موجود بر روی مادربرد به همراه حداکثر حافظه قابل نصب بر روی آن دقیقا" بررسی گردد.

در مورد نوع حافظه حداقل : DDR 200/266  و پیشنهادی : DDR266/333 یا PC800/1066 Rambus

 


 صدا و گرافیک:

 

اكثر مادربردهای موجود دارای كارت صدا بوده و بندرت می توان مادربردی را یافت که فاقد این قابلیت باشد. آخرین مدل مادربردها دارای چیپ ست دیجیتالی صدای 6 كاناله بوده كه برای بازی ها و فایل های MP3 مناسب تر هستند. در صورتی که قصد نصب یک کارت صدا بر روی مادر برد به منظور افزایش کیفیت صدا وجود داشته باشد، می توان با استفاده از Jumper و یا BIOS سیستم، کارت صدای موجود بر روی مادربرد (OnBoard) را غیر فعال و از کارت صدای مورد نظر خود استفاده نمود. در صورتی که بخواهیم از بازی های کامپیوتری استفاده نمائیم که دارای گرافیک سه بعدی می باشند، می بایست كارت گرافیك موجود بر روی مادربرد را غیرفعال و یک کارت گرافیک متناسب با نوع نیاز را بر روی مادر برد نصب نمود. در این رابطه لازم است به این نکته دقت شود که مادربرد انتخابی دارای اسلات AGP باشد. امروزه اکثر كارت های گرافیكی موجود از اسلات AGP بمنظور ارتباط با كامپیوتر استفاده می نمایند.

 

                



نحوه ارتباط با دستگاههای ذخیره سازی :

 

 اكثر مادربردها، با استفاده از یك كنترلر IDE از درایوهای ATA/100 یا ATA/133 پشتیبانی می نمایند. بر اساس مطالعات انجام شده، تفاوت بین دو استاندارد فوق، بسیار ناچیز بوده و این امر نمی تواند تاثیر چندانی در رابطه با انتخاب یک مادربرد را داشته باشد. انتخاب مادربردهایی كه توانایی پشتیبانی از RAID را دارند بسیار حائز اهمیت است. با استفاده از كنترلر فوق، می توان بر روی یك كامپیوتر از دو هارددیسك بطور همزمان استفاده نمود. بدین ترتیب، اطلاعات بر روی دو هارددیسك ذخیره و در صورت خرابی یک هارد دیسک، می توان از هارددیسك دیگر استفاده نمود. (تهیه یك كنترلر RAID بتنهائی مقرون بصرفه نبوده و لازم است درزمان انتخاب، مادربردی برگزیده شود که از RAID حمایت می نماید).



 ارتباطات ( اتصالات ) :

 

اکثر مادربردها دارای پورت هایی نظیر Ethernet (اترنت) ، USB و FIREWARE می باشند. برخی از مادربردهای جدید، دارای امکاناتی به منظور خواندن Flash Memory می باشند. اخیرا" مادر بردهایی به نام Legacy Free مطرح شده اند که نیازی به پورت های جداگانه نداشته و تمامی پورت ها بطور مختصر در یك پورت تعبیه شده اند.



 نکته مهم :


در اكثر موارد تهیه یك مادربرد جدید همراه با خرید پردازنده و حافظه اصلی نیز می باشد. به همین دلیل لازم است بررسی های لازم نیز در خصوص تاثیر این قطعات بر کارآئی مادربرد انجام گیرد. فراموش نکنیم که همواره پردازنده های جدید و با سرعت بالا دارای قیمت به مراتب بالاتری نسبت به نمونه های قبل از خود بوده و در صورتی که ضرورتی به استفاده از پردازنده های جدید، سریع و در عین حال گران وجود ندارد، می توان با توجه به نوع نیاز خود از پردازنده های دیگر (با سرعت کمتر نسبت به آخرین مدل های موجود) که با مادربرد انتخابی نیز مطابقت می نمایند، استفاده نمود.

یکی از اجزاء مهم هر مادربرد، Chip set می باشد که اطلاعات متنوعی را در ارتباط با توانائی مادربرد مشخص می نماید. نوع پردازنده و حافظه ای که مادربرد می تواند حمایت نماید، برخاسته از نوع Chip set یک مادربرد است. در برخی حالات نوع Chip set موجود بر روی یک مادربرد، بیانگر نوع پورت های صدا، ویدئو و کارت شبکه نیز می باشد (عناصر فوق بصورت onboard بر روی مادربرد تعبیه می شوند).

در زمان انتخاب یک مادربرد لازم است به این نکته دقت شود که تفاوت بسیار بالائی بین مادربردها از لحاظ قیمت وجود ندارد و می توان با در نظر گرفتن تمامی جوانب، مادربردی را انتخاب نمود که دارای امکانات جانبی نظیر کارت شبکه و کنترلر RAID باشد.

 


درباره مادربورد بیشتر بدانیم...

 

می توان مادربورد ها را با توجه به نوع پردازنده قابل پشتیبانی توسط آن مادربورد یا در اصطلاح سوکت پردازنده پشتیبان از هم متمایز کرد. دو دسته اصلی مادربورد ها برای سیستم های دسکتاپ در این قسمت، مادربورد های سوکت AM2 و سوکت LGA 775 برای پردازنده های AMD و اینتل هستند.
با توجه به این دسته بندی یک نکته بسیار مهم در مورد کارایی مادربورد های مربوط به یک سوکت را در نظر گرفت. برخلاف تصور اکثر کاربران، اکثر مادربورد های مربوط به یک سوکت پردازنده با هر قیمتی دارای کارایی کلی بسیار نزدیک هستند. منظو از کارایی کلی، آنچه است که به کارایی حافظه، پردازنده و کارت گرافیک بر میگردد. این بدان معناست که اگر شما حافظه، پردازنده و کات گرافیکی یکسانی را روی مادربورد های مختلف نصب کنید کارایی این سه قطعه روی مادربوردهای مختلف بسیار نزدیک به هم است و اختلاف کارایی به ندرت به 10 درصد می رسد. حتی کارایی در مورد درگاه های موجود روی مادربوردهایی با چیپست های گوناگون نیز در اغلب موارد بسیار نزدیک به هم است و اختلاف کارایی های بسیار چمگیر تنها در برخی موارد خاص وجود دارد.
با این حساب، اختلاف دو مادربورد 100 و 200 هزار تومانی سوکت AMD، نه تنها لزوما در کارایی نیست، بلکه در اکثر موارد نیز اختلاف اصلی به کارایی کلی مادربورد برنمیگردد.

اصولا اولین و مهمترین عامل در تعیین قیمت یک مادربورد، چیپست در نظر گرفته برای آن است. اگر دقت کرده باشید، معمولا مادربورد های مختلف از برند های گوناگون با چیپست یکسان، دارای قیمت های بسیار نزدیک هم هستند. این موضوع به این دلیل است که که هر چیپست مادربورد دارای یک سری مشخصات و ویژگی ها است که با توجه به آنها امکانات مختلفی را فراهم میکند. با توجه به این قابلیت ها، به یک سری مواد اولیه و قطعات خاص روی مادربورد نیاز است که هر برند سازنده ای ملزم به، به کارگیری آنها است.

بعد از چیپست، امکانات موجود روی بورد میتواند سبب افزایش قیمت مادربورد شوند. مثلا وجود یک سیستم خنک کننده پیشرفته لوله ای طراحی های خاص این نوع خنک کننده ها تنها روی مادربورد های گران قیمت دیده میشود. چیپست P965 اینتل به تنهایی قادر به فراهم کردن 4 پورت SATA II است. برخی برندها با به کارگیری یک چیپست اضافی دیگر تعداد بیشتری پورت SATA II را فراهم میکنند. چیپست اضافی ذکر شده، قیمت مادربورد را افزایش می دهد.
نوع چیپست صوتی به کار گرفته شده روی مادربورد نیز روی قیمت مادربورد تاثیر دارد. برخی از مادربورد های ساخت MSI که از چیپست های صوتی ساخت کریتیو بهره می برند، قیمت نسبی بالاتری نسبت به مادربورد های مشابه دارند. امکاناتی از این دست روی مادربورد ها زیاد هستند. برخی از این امکانات منحصر به یک برند خاص و برخی دیگر نیز در بین محصولات چندین برند دیده می شود. همچنین امکانات جانبی روی مادربورد، لزوما فیزیکی نیستند. مثال اصلی این موضوع امکانات داخل بایوس مادربورد است. هرچه داخل بایوس کامل تر و امکان تغییر جزئیات بیشتری فراهم باشد، قیمت مادربورد مربوطه نیز افزایش می یابد. به همین دلیل است مادربورد هایی ه قابلیت اورکلاک بالایی دارند، قیمت بالاتری هم دارند. البته در این نوع مادربورد ها ممکن است برای ایجاد قابلیت اورکلاک بالا، برخی از قطعات به کار گرفته شده نیز متفاوت باشد.


 

انواع چیپست های به کار گرفته شده روی

مادربورد ها:

 

مادربورد هایی با چیپست های اینتل

 

Intel LGA 775  

در حالیکه تنوع مادربورد های سوکت 775 بسیار بالاست، درصد بالایی از این مادربورد ها از چیپست های ساخت اینتل استفاده میکنند. بعد از اینتل، انویدیا تامین کننده اصلی چیپست برای مادربورد های سوکت 775 است.

                                             

                          

 




Intel 945PL

مادربورد های چیپست 945PL جزو ارزان ترین مادربورد های پشتیبان از پردازنده های Core 2 هستند. عمر چیپست 945PL به از عرضه Core 2 ها بر میگردد. در آن زمان مادربورد هایی با این چیپست از پنتیوم 4 و D و انواع سلرون پشتیبانی می کردند. بعد از عرضه پردازنده های Core 2، سازندگان مادربورد نسخه های جدیدی از مادربورد های 945PL خود را عرضه کردند که از Core 2 ها پشتیبانی میکنند. این چیپست از پل جنوبی قدیمی ICH7 استفاده می کند و از فرکانس مسیر 533 و 800 مگاهرتز برای پردازنده و حداکثر فرکانس 533 مگاهرتز برای حافظه پشتیبانی می کند. این چیپست 4 پورت SATA و 2 پورت IDE را نیز در اختیار کاربر قرار میدهد. همچنین با قابلیت صوتی HD سازگار بوده و حداکثر 8 پورت USB 2.0 را نیز فراهم می کند.
همان طور که گفته شد برخی مادربوردهای 945PL از پردازنده های Core 2 پشتیبانی می کنند. به عنوان مثال مادربوردی مثل 945PL-S3P از گیگابایت که در حالت عادی از فرکانس مسیر 1066 مگاهرتز پشتیبانی می کند اما با اورکلاک فرکانس مسیر تا 1333 مگاهرتز قادر است از Core 2 های با فرکانس مسیر 1333 نیز کار کند.
چیپست 945P چیپست دیگری است برای مادربورد های 775 است که از لحاظ خصوصیات مشابه گونه PL است با این تفاوت که با حافظه، حداکثر فرکانس 667 مگاهرتز و فرکانس مسیر 1066 مگاهرتز نیز سازگار است.مادربورد های جدید این چیپست با تمام 2 Core ها تا حداکثر فرکانس مسیر 1066 به خوبی کار می کنند. به علاوه برخی از آنها قابلیت کار با پردازنده های 1333 مگاهرتزی را نیز دارند.

 

                                                             

 




IntelP965 & P31

دو چیپست فوق هر دو برای مادربورد های رده متوسط در نظر گرفته شده اند اما به دلیل قابلیت های خوبی که دارند از آنها در مادربورد های پیشرفته نیز استفاده شده است. P965 همراه با عرضه پردازنده های Core 2 عرضه شد. از خصوصیات این چیپست می توان به پشتیبانی از فرکانس مسیر 1066 مگاهرتزی، فرکانس حافظه 800 مگاهرتز، 4 پورت SATA II و 8 پورت USB 2.0 اشاره کرد. برای این چیپست نیز مادربوردهایی موجود دارند که در حالت عادی از فرکانس مسیر 1333 مگاهرتز پشتیبانی می کنند. این نوع مادربوردها در محصولا P965 ایسوس و گیگابایت زیاد به چشم می آیند. مدل های مختلف مادربوردهای P965 بین 100 تا 250 هزار تومان قیمت دارند ( در زمستان 86 ) همچنین برخی از این مدل ها از تکنولوژی CrossFire بهره می برند که امکان نصب همزمان دو کارت گرافیکی رادئون را فراهم می کند.
چیپست P35، جانشین P965 است که به همراه پردازنده های 1333 مگاهرتزی اینتل عرضه شد. این دو چیپست بسیار مشابه هم هستند و تنها چند قابلیت جدید به P35 افزوده شده است. اولین آنها پشتیبانی کامل از پردازنده های با فرکانس مسیر 1333 مگاهرتز است. قابلیت دیگر سازگاری با حافظه های DDR2 است. این چیپست سازگاری کار با انواع حافظه های DDR2 و DDR3 را دارد. حتی مادربوردهایی با این چیپست ساخته شده اند که روی آنها هر دو نوع حافظه گفته شده نیز نصب می شود. چیپست جدید از پردازنده های 45 نانومتری جدید اینتل نیز پشتیبانی می کند.
به همراه چیپست P35 به جای پل شمالی ICH8 در P965 از پل جنوبی ICH9 استفاده می شود. هر دو پل جنوبی مذکور، دارای قابلیت پورت eSATA نیز هستند. بعد از عرضه چیپست P35، مادربوردهای P965 قدیمی تر، جای خود را به چیپست جدید دادند به طوریکه اکثر مدل های مادربوردهای P965 از هر برندی یک جایگزین P35 جدید پیدا کرد. کماکان برخی از مدل های خوب P965 در بازار دیده می شوند. نمونه ای از این مادربوردهای خوب P5B یا Commando هر دو از ایسوس هستند. البته مدل اولی این روز ها قیمت بالایی پیدا کرده و شاید خرید مادربورد هایی نظیر SY-I5P6-G از سویو یا P965T-A از الایت گروپ هم هستند که قیمت آنها به 90 هزار تومان ( در زمستان 86 ) و یا کمتر هم رسیده باشد و خرید آنها بسیار به صرفه است. مادربورد های P35 با حافظه های DDR2 طراحی شده اند، از بهترین این مادربوردها می توان به P35-DS3L از گیگابایت اشاره کرد. این مادربورد با حافظه های DDR2 سازگار بوده و دارای قابلیت های اورکلاک فوق العاده ای نیز است. قیمت این مادربورد حدود 135 هزار تومان است که با توجه به قیمت سایر مادربورد های هم رده آن بسیار مناسب به نظر می رسد.

                                           

                  



Intel P31

در ابتدای عرضه مادربورد های P35 قیمت این مادربورد ها نسبتا بالا بود. بنابراین کاربرانی که قصد خرید پردازنده های Core 2 با فرکانس مسیر 1333 مگاهرتز را داشتند، چاره ای جز خرید یک مادربورد گران قیمت نمی دیدند. فکری که اینتل برای این کاربران کرد، چیپست P31 است که همانند P35 از این نوع پردازنده ها پشتیبانی می کند. یکسری امکانات مثل پل جنوبی ICH9 و پشتیبانی از حافظه های DDR3 از P35 کسر شد تا مادربورد های P31 به وجود بایند. البته چیپست P31 زیاذ از سوی تولید کنندگان مورد استقبال قرار نگرفت و تعداد مدل های این چیپست خیلی زیاد نیست. قیمت این مادربورد ها در حدود 100 هزار تومان است. به لحاظ قابلیت های اورکلاک و کارایی کل، P31 چیزی از P965 بیشتر ندارد. به خصوص در زمینه اورکلاک که مادربورد P31 بسیار ضعیف تر از P965 هستند. همانطور که گفته شد می توانید با حدود 110 هزار تومان برخی مادربورد های P965 را بخرید که هم از فرکانس مسیر 1333 مگاهرتزی پشتیبانی می کنند و در اورکلاک نیز بسیار توانا هستند. در عوض اکثر این مادربورد ها از پردازنده های 45 نانومتری جدید اینتل پشتیبانی نمی کنند در حالیکه مادربورد های P31 چنین محدودیتی ندارند.

                                             

 



Intel X38

 چیپست هایی از اینتل که در نام آنها X وجود دارد به رده حرفه ای تعلق دارند. برای مدت ها، چیپست 975X تنها چیپست اینتل در رده حرفه ای بود. با عرضه Core 2 ها اینتل جایگزین جدیدی برای این چیپست در نظر نگرفت اما چندی پیش این امر اتفاق افتاد و X38 به عنوان چیپست جدید اینتل برای رده حرفه ای در نظر گرفته شد. در یک نگاه کلی بین P35 و X38 تفاوت زیادی دیده نمی شود، این چیپست همانند P35 از فرکانس مسیر 1333 مگاهرتز و پردازنده های 45 نانومتری اینتل پشتیبانی می کند به علاوه توانایی کار با هر دو نوع حافظه های DDR2 و DDR3 را نیز دارد. مهمترین قابلیت اضافه شده به X38 ، پشتیبانی از رابط جدید PCIe 2.0 است. هر مسیر این رابط جدید توانایی انتقال 500 مگابایت در ثانیه اطلاعات را دارد که دو برابر نسل قبلی آن یعنی PCIe 1x است. البته نسل کنونی کارت های گرافیک از این قابلیت بهره ای نمی برند و بازدهی این تکنولوژی را در آینده و در کارت گرافیک های جدیدتر خواهید دید. کارت های گرافیک PCIe 1x با شیار های جدید PCIe نسخه 2 مشکلی ندارند و روی آنها به درستی کار می کنند.
قابلیت جدید X38، پشتیبانی از تکنولوژی CrossFire در حالت 16x برای هر کارت است! چیپست های قبلی اینتل در حالت CrossFire از حالت 16x-4x استفاده می کردند اما X38 قادر است دو کارت گرافیکی رادئون را

چهار شنبه 18 آبان 1390برچسب:, :: 10:27 ::  نويسنده : اسپارو

یک برد مادر

بُردِ مادر یا مادر بورد یا برد اصلی (به انگلیسی: Mainboard or Motherboard) تخته مدار الکتریکی است که بخش‌های گوناگون رایانه مانند واحد پردازنده مرکزی، حافظه دسترسی اتفاقی(RAM) و... بر روی آن سوار می‌شوند و بلاک‌های بسیار کاربردی و مهم دیجیتالی نظیر بایوس (BIOS) در آن قرار گرفته‌اند. در کامپیوترهای اپل آن را می‌نامند.[۱]

مادربرد اصلی‌ترین بخش یک رایانه به شمار می‌رود و کار آن کنترل کردن پردازشگر مرکزی و ارتباط دادن آن با قسمت‌های دیگر است. خود پردازشگر با هیج کدام از ابزار آلات بیرونی ارتباط مستقیم ندارد و همان طور که از نامش پیداست تنها یک پردازنده‌است. ارتباط پردازشگر با ابزار خارجی (به جز در موارد معدود) توسط BIOS (بایوس) انجام می‌گیرد و در حقیقت بین پردازشگر و ورودی/خروجی‌ها همواره یک مدار واسط وجود دارد.[۲]

اجزا [ویرایش]

ساختار ظاهری مادربورد شامل مجموعه‌ای از قطعات الکترونيکي مانند خازن، ترانزیستور، مقاومت، دیود، آی‌سی و ورودی‌هایی است که روی یک برد الکترونيکی بزرگ چند لايه از جنس سیلیسیم و درصد کمی از چوب قرار می‌گیرند.[۳] روی صفحه مادربورد چندین خط به رنگ‌های متفاوت دیده می‌شود که همه قطعات را به هم متصل می‌سازد و به آنها اصطلاحاًباس می‌گویند.[۴]

برای کل کامپیوتر، مادربورد، زیربنای اطلاعات و قدرت است. شکل و اندازه مادر بورد در طرحهای ان‌ال‌ایکس و آ تی‌ایکس می‌باشد که دومی بیشتر رایج‌تر است. یکی از تراشه‌های مادربورد، سوپر آی/اُ است که دیسک‌های کمکی، صفحه کلید، ماوس و قسمت‌های سریال و چاپگر را کنترل می‌کند. به تراشهٔ سوپر آی/اُ بعلاوهٔ دو تراشهٔ دیگر به نام‌های پل شمالی و پل جنوبی، چیپ ست مادربرد گویند که مبنای بسیار خوبی جهت مقایسه مادربردها می‌باشد. از چیپ ستهای معروف به کار رفته در مادربردهای امروزی می‌توان اینتل،

روی مادر برد، یک باتری به نام (به انگلیسی [۵]

سازندگان اصلی مادربورد [ویرایش]

. [۶]

پانویس [ویرایش]

  1. Paul Miller.  Retrieved on ۲۰۰۸-۱۰-۲۳.
  2. سخت افزار در رایانه ها، محمد جلالی امین آبادی، تهران، نشر نوین رایا، چاپ سوم۱۳۸۴، فصل دوم:مادربرد
  3. آشنایی با سخت‌افزار، انتشارات مدرسه، تهران،۱۳۸۰
  4. شناخت و رفع عیوب سخت‌افزاری رایانه، مهندس رضا اسعدی، نشر گلستان نو، تهران، چاپ پنجم۱۳۸۶
  5. فرهنگ کاربردی رایانه، مهندس جعفرنژاد قمی، تهران، انتشارات جهاد دانشگاهی تهران، ۱۳۸۵
  6. ماهنامه کامپوتر جوان، شماره سوم سال ۱۳۸۴، خردادماه، ص ۲۵، همه چیز درباره مادربوردها
چهار شنبه 18 آبان 1390برچسب:, :: 10:25 ::  نويسنده : اسپارو

چهار شنبه 18 آبان 1390برچسب:, :: 10:22 ::  نويسنده : اسپارو

چهار شنبه 18 آبان 1390برچسب:, :: 10:20 ::  نويسنده : اسپارو

مقاله ای در مورد کارت گرافیک

كارت گرافيك چيست ؟

 كارت گرافیك در كامپیوتر شخصی دارای جایگاهی خاص است . كارت های فوق اطلاعات دیجیتال تولید شده توسط كامپیوتر را اخذ و آنها را بگونه ای تبدیل می نمایند كه برای انسان قابل مشاهده باشند. در اغلب كامپیوترها ، كارت های گرافیك اطلاعات دیجیتال را برای نمایش توسط نمایشگر ، به اطلاعات آنالوگ تبدیل می كنند. در كامپیوترهایLaptop اطلاعات، همچنان دیجیتال باقی خواهند ماند زیرا این  كامپیوترها اطلاعات را بصورت دیجیتال نمایش می دهند.

اگر از فاصله بسیار نزدیك به صفحه نمایشگر یك كامپیوتر شخصی نگاه كنید ، مشاهده خواهید كرد كه تمام چیزهائی كه بر روی نمایشگر نشان داده می شود از "نقاط" تشكیل شده اند . نقاط فوق " پیكسل " نامیده می شوند. هر پیكسل دارای یك رنگ است . در برخی نمایشگرها ( مثلا" صفحه نمایشگر استفاده شده در كامپیوترهای اولیه مكینتاش ) هر پكسل صرفا" دارای دو رنگ بود: سفید و سیاه . امروزه در برخی از صفحات نمایشگر ، هر پیكسل می تواند دارای 256 رنگ باشد. در اغلب صفحات نمایشگر ، پیكسل ها بصورت " تمام رنگ "(True Color) بوده و دارای 16/8 میلیون حالت متفاوت می باشند. با توجه به اینكه چشم انسان قادر به تشخیص  ده میلیون رنگ متفاوت است ، 16/8 میلیون رنگ بمراتب بیش از آن چیزی است كه چشم انسان قادر به تشخیص آنها بوده و به نظر همان ده میلیون رنگ كفایت می كند!

هدف یك كارت گرافیك ، ایجاد مجموعه ای از سیگنالها است كه نقاط فوق را بر روی صفحه نمایشگر ، نمایش دهند.

كارت گرافیك چیست ؟

یك كارت گرافیك پیشرفته، یك برد مدار چاپی بهمراه حافظه و یك پردازنده اختصاصی است . پردازنده با هدف انجام محاسبات مورد نیاز  گرافیكی ، طراحی شده است . اكثر پردازنده های فوق دارای دستورات اختصاصی بوده كه به كمك آنها می توان عملیات گرافیك را انجام داد. كارت گرافیك دارای اسامی متفاوتی نظیر : كارت ویدئو ، برد ویدئو ، برد نمایش ویدئوئی ، برد گرافیك ، آداپتور گرافیك و آداپتور ویدئو است .

مبانی كارت گرافیك

بمنظور شناخت اهمیت و جایگاه كارت های گرافیك ، یك كارت گرافیك با ساده ترین امكانات را در نظر می گیریم . كارت مورد نظر قادر به نمایش پیكسل های سیاه وسفید بوده و از یك صفحه نمایشگر با وضوح تصویر 480 * 640 پیكسل استفاده می نماید.  كارت گرافیك از سه بخش اساسی زیر تشكیل می شود :

-حافظه . اولین چیزی كه یك كارت گرافیك به آن نیاز دارد ، حافظه است . حافظه رنگ مربوط به هر پیكسل را در خود نگاهداری می نماید. در ساده ترین حالت ( هر پیكسل سیاه و سفید باشد ) به یك بیت برای ذخیره سازی رنگ هر پیكسل نیاز خواهد بود. با توجه به اینكه  هر بایت شامل هشت بیت است ، نیاز به هشتاد بایت(حاصل تقسیم 640 بر 8 ) برای ذخیره سازی رنگ مربوط به پیكسل های موجود در یك سطر بر روی صفحه نمایشگر  و 38400 بایت ( حاصلضرب 480 در 80 ) حافظه بمنظور نگهداری تمام پیكسل های قابل مشاهده بر روی صفحه ، خواهد بود .

-اینترفیس كامپیوتر . دومین چیزی كه یك كارت گرافیك به آن نیاز دارد ، روشی  بمنظور تغییر محتویات حافظه كارت گرافیك است . امكان فوق با اتصال كارت گرافیك به گذرگاه مربوطه بر روی برد اصلی تحقق پیدا خواهد كرد. كامپیوتر قادر به ارسال سیگنال از طریق گذرگاه مربوطه برای تغییر محتویات حافظه خواهد بود.

-اینترفیس ویدئو . سومین چیزی كه یك كارت گرافیك به آن نیاز دارد ، روشی بمنظور تولید سیگنال برای مانیتور است . كارت گرافیك می بایست سیگنال های رنگی را تولید تا باعث حركت اشعه  در CRT گردد. فرض كنید كه صفحه نمایشگر در هر ثانیه شصت فریم را بازخوانی / باز نویسی می نماید ، این بدان معنی است كه كارت گرافیك تمام حافظه مربوطه را بیت به بیت اسكن  و این عمل را شصت مرتبه در ثانیه انجام  دهد. سیگنال های مورد نظر برای هر پیكسل موجود بر هر خط ارسال و در ادامه یك پالس افقی sync ، نیز ارسال می گردد.عملیات فوق برای 480 خط تكرار  شده  و در نهایت یك پالس عمودی sync ارسال خواهد شد.

پردازنده های كمكی گرافیك

یك كارت گرافیك ساده نظیر آنچه در بخش قبل اشاره گردید ،Frame Buffer نامیده می شود. كارت،  یك فریم از اطلاعاتی را نگهداری می نماید كه برای نمایشگر ارسال شده است . ریزپردازنده كامپیوتر مسئول بهنگام سازی هر بایت در حافظه كارت گرافیك است .  در صورتیكه عملیات گرافیك  پیچیده ای را داشته باشیم ، ریزپردازنده كامپیوتر مدت زمان زیادی را صرف بهنگام سازی  حافظه كارت گرافیك كرده و برای سایر عملیات مربوطه زمانی باقی نخواهد ماند. مثلا" اگر یك تصویر سه بعدی دارای 10000 ضلع باشد ، ریزپردازنده می بایست هر ضلع را رسم و عملیات مربوطه در حافظه كارت گرافیك را نیز انجام دهد. عملیات فوق زمان بسیار زیادی را طلب می كند.

كارت های گرافیك جدید ، بطرز قابل توجه ای ، حجم عملیات مربوط به پردازنده اصلی كامپیوتر را كاهش می دهند. این نوع كارت ها دارای یك پردازنده اصلی پر قدرت بوده كه مختص عملیات گرافیكی طراحی شده است. با توجه به نوع كارت گرافیك ، پردازنده فوق می تواند یك " كمك پردازنده گرافیكی "  یا یك " شتاب دهنده گرافیكی " باشد. پردازنده كمكی و پردازنده اصلی بصورت همزمان فعالیت نموده و در مواردیكه از شتاب دهنده گرافیكی استفاده می گردد ، دستورات لازم از طریق پردازنده اصلی برای شتاب دهنده ارسال و شتاب دهنده مسئولیت انجام آنها را برعهده خواهد داشت .

 در سیستم های  " كمك پردازنده "  ، درایور كارت گرافیك عملیات مربوط به كارهای گرافیكی را مستقیما" برای پردازنده كمكی گرافیكی ارسال می كند. سیستم عامل هر چیز دیگر را برای پردازنده اصلی ارسال خواهد كرد.  در سیستم های " شتاب دهنده گرافیكی " ، درایور كارت گرافیك هر چیز را در ابتدا برای پردازنده اصلی كامپیوتر ارسال می كند. در ادامه پردازنده اصلی كامپیوتر ، شتاب دهنده گرافیك را به منظور انجام  عملیات خاصی هدایت می كند. مثلا" پردازنده ممكن است به شتاب دهنده اعلام نماید كه :" یك چند ضلعی رسم كن "  در ادامه شتاب دهنده  فعالیت تعریف شده فوق را انجام خواهد داد.

عناصر دیگر بر روی كارت گرافیك

یك كارت گرافیك دارای عناصر متفاوتی است :

-پردازنده گرافیك . پردازنده گرافیك بمنزله مغز یك كارت گرافیك است . پردازنده فوق می تواند یكی از سه حالت پیكربندی زیر را داشته باشد :

--Graphic Co-Processor . كارت هائی از این نوع قادر به انجام هر نوع عملیات گرافیكی بدون كمك گرفتن از پردازنده اصلی كامپیوتر می باشند.

--Graphics Accelerator. تراشه موجود بر روی این نوع كارت ها ، عملیات گرافیكی را بر اساس دستورات صادره شده توسط پردازنده اصلی كامپیوتر انجام خواهند داد.

--Frame Buffer . تراشه فوق ، حافظه موجود بر روی كارت را كنترل و اطلاعاتی را برای " مبدل دیجیتال به آنالوگ " (DAC) ارسال خواهد كرد . عملا" پردازشی توسط تراشه فوق انجام نخواهد شد.

-حافظه . نوع حافظه استفاده شده  بر روی كارت های گرافیك متغیر است . متداولترین نوع ، از پیكربندی dual-ported استفاده می نماید. در كارت های  فوق امكان نوشتن در یك بخش حافظه و امكان خواندن از بخش دیگر حافظه بصورت همزمان امكان پذیر خواهد بود. بدین ترتیب مدت زمان لازم برای بازخوانی / بازنویسی یك تصویر كاهش خواهد یافت .

-Graphic BIOS . كارت های گرافیك دارای یك تراشه كوچكBIOS می باشند. اطلاعات موجود در تراشه فوق به سایر عناصر كارت نحوه انجام عملیات (مرتبط به یكدیگر) را تبین خواهد كرد.BIOS همچنین مسئولیت تست كارت گرافیك ( حافظه مربوطه و عملیات ورودی و خروجی ) را برعهده خواهد داشت .

-Digital-to-Analog Converter ) DAC) . تبدیل كننده فوق راRAMDAC نیز می گویند. داده های تبدیل شده به دیجیتال مستقیما" از حافظه اخذ خواهند شد. سرعت تبدیل كننده فوق تاثیر مستقیمی را در ارتباط با مشاهده یك تصویر بر روی صفحه نمایشگر خواهد داشت .

-Display Connector . كارت های گرافیك از كانكتورهای استاندارد استفاده می نمایند.اغلب كارت ها از یك كانكتور پانزده پین استفاده می كنند. كانكتورهای فوق همزمان با عرضهVGA :Video Graphic Array  مطرح گردیدند.

-Computer(Bus) Connector . اغلب گذرگاه فوق از نوعAGP است ..پورت فوق امكان دستیابی مستقیم كارت گرافیك به حافظه را فراهم می آورد.ویژگی فوق  باعث می گردد كه سرعت پورت های فوق نسبت بهPCI چهار مرتبه سریعتر باشد. بدین ترتیب پردازنده اصلی سیستم قادر به انجام فعالیت های خود بوده و تراشه موجود بر روی كارت گرافیك امكان دستیابی مستقیم به حافظه را خواهد داشت .

استاندارد های كارت گرافیك

اولین كارت گرافیك در سال 1981 توسط شركتIBM عرضه گردید. كارت فوق بصورت تك رنگ  و با نامMonochrome Display Adapters)MDAs) ارائه گردید. صفحات نمایشگری كه از كارت فوق استفاده می كردند ، متنی بودند. رنگ نوشته سفید یا سبز و زمینه سیاه بود. در ادامه كارت های چهار رنگHercules Graphic Catd)HGC) ارائه گردیدند. سپس كارت های هشت رنگColor Graphic Adapter)CGA)  و كارت های شانزده رنگEnhanced Graphic Adapter)EGA) ارائه گردیدند.  تولیدكنندگانی دیگر، نظیر كمودور كامپیوترهائی را معرفی كردند كه دارای كارت های گرافیك از قبل تعبیه شده و ساخته شده در سیستم بودند. كارت های فوق قادر به نمایش تعداد زیادی رنگ بودند.

زمانیكه شركتIBM در سال 1987 كارتVideo Graphic Array)VGA) را معرفی كرد، استاندارد جدیدی در این راستا مطرح گردید. نمایشگرهایVGA قادر به ارائه 256 رنگ و وضوح تصویر 400 * 720 بودند. یك سال بعد استانداردSuper Video Graphic Array)SVGA) مطرح گردید.  استاندارد فوق قادر به ارائه 16/8 میلیون رنگ با وضوح تصویر 1024 * 1280 است .

كارت های گرافیك از استانداردهای متفاوتی پیروی می نمایند. تولیدكنندگان كارت گرافیك همواره سعی در افزایش تعداد رنگ و وضوح تصویر با توجه به راهكارهای اختصاصی خود دارند. كارت های گرافیك می بایست قادر به اتصال به سیستم باشند. كارت های گرافیك قدیمی اغلب از طریق  اسلات هایISA و یا PCI  به سیستم  متصل می شوند . اغلب كارت های گرافیك جدید از پورتAGP برای اتصال به كامپیوتر استفاده می نمایند.

چهار شنبه 18 آبان 1390برچسب:, :: 10:18 ::  نويسنده : اسپارو

آرایه نمایش تصویر، (به انگلیسی: Video Graphics Array ) ومخفف VGA یک استاندارد نمایش تصویر کامپیوتر به صورت آنالوگ است، که نخست در سال ۱۹۸۷ توسط IBM به بازار آمد. درحالیکه آن در بعضی مواقع جز در بازار کامپیوتر جیبی موقعی که آن داشت به استاندارد جدیدی تبدیل می‌شد، منسوخ بوده‌است، آن آخرین استاندارد گرافیکی بود که اکثریت تولیدکنندگان تصمیم به ادامه تولید آن گرفته و باعث شد کمترین تعدادی باشد که همه سخت‌افزار گرافیکی کامپیوتر نخست از آن پیروی کند و به عنوان یک درایور مختص یک دستگاه مورد توجه قرار گرفت. برای مثال، تصاویر جالب ویندوز مایکروسافت درحالیکه دستگاه هنوز در حالت VGA کار می‌کرد ظاهر شد که آن به این دلیل بود که این تصویر همیشه در دقت پایین و عمق رنگ کاسته شده، ظاهر می‌شد.
VGA اغلب برای رسیدن به دقت ۴۸۰x۶۴۰ صرف نظر از سخت‌افزاری که تصویر را تولید می‌کرد، مورد استفاده قرار می‌گرفت. ممکن است اشاره به رابط VGA ۱۵ پین خیلی کوچک کلاس D نماید که هنوز بطور گسترده برای انتقال سیگنال‌های ویدئوی آنالوگ در تمامی وضوح‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
VGA بطور رسمی توسط استاندارد XGA آی بی ام جایگزین شد اما آن در حقیقت توسط چندین الحاقات اضافی به VGA توسط تولید کنندگان کپی جایگزین شد که به نام Super VGA معروف است.

محتویات

 [نهفتن

جزئیات فنی [ویرایش]

VGA به عنوان یک آرایه بجای یک آداپتور در نظر گرفته شده‌است چون آن از آغاز به عنوان یک تک چیپ اجرا شد و جایگزین موتورلا ۶۸۴۵ و چند جین از چیپ‌های منطقی گسسته در برگیرنده بورد ISA تمام طول شد که در MDA, CGA و EGA به کار می‌رفت. همچنین به آن این امکان را داد تا مستقیماً در یک مادربرد کامپیوتر با کمترین دشواری جایگزین گردد.(آن فقط نیازمند حافظه ویدئو، تنظیم شفافیت و یک RAMDAC خارجی می‌باشد) و مدل‌های اولیه PS/۲ آی بی ام با VGA بر روی مادربرد مجهز شدند.

حالت‌های متن استاندارد [ویرایش]

حالت‌های متن الفبا-عددی استاندارد برای VGA از سلول‌های متن ۲۵x۸۰ یا ۲۵x۴۰ استفاده می‌نماید. هر سلول ممکن است از یک یا ۱۶ رنگ در دسترس، برای پیش زمینه و ۸ رنگ برای پس زمینه انتخاب نماید. که ۸ رنگ پس زمینه این امکان را دارند که بدون بیت با شدت بالا باشند. همچنین هر کاراکتر ممکن است قابل چشمک زدن باشد، درصورت بودن همه کاراکترها در وضعیت چشمک زدن، آنها با هم هماهنگ خواهند بود. گزینه چشمک زدن برای کل صفحه ممکن است برای توانایی جهت انتخاب رنگ پس زمینه برای هر سلول از میان همه ۱۶ رنگ قابل رد و بدل باشد. همه این گزینه‌ها همانگونه که آنها در آداپتور CGA (آداپتور گرافیکی رنگ) توسط آی بی ام معرفی شده‌است، یکسان می‌باشند.
آداپتورهای VGA معمولاً هم از حالت تک رنگ و هم حالت متن پشتیبانی می‌کنند، هرچند که حالت تک رنگ تقریباً دیگر هرگز استفاده نمی‌شود. متن سیاه و سفید اخیراً در همه آداپتورهای VGA پیشرفته با استفاده از متن رنگی خاکستری در یک پس زمینه سیاه در حالت رنگی ترسیم می‌گردد. مونیتورهای VGA تک رنگ فروخته شده اند(به منظور برنامه‌های متنی) اما بیشتر آنها حداقل به حد کافی با یک آداپتور VGA در حالت رنگی کار خواهند کرد. بعضی اوقات یک ارتباط خطا بین یک مونیتور پیشرفته و کارت ویدئویی ممکن است باعث شود بخش VGA کارت مونیتور را به عنوان یک مونیتور تک رنگ در نظر بگیرد و این باعث می‌شود بایوس و بوت اولیه در حالت خاکستری ظاهر شوند. معمولاً وقتی درایورهای کارت ویدئو بارگذاری می‌شوند(بطور مثال توسط پیوستگی بوت به سیستم‌عامل) آنها این تشخیص را لغو کرده و مونیتور به حالت رنگی باز می‌گردد.
در حالت متن رنگی، هر کاراکتر صفحه واقعاً توسط دو بایت ظاهر می‌گردند. پایین‌ترین یا بایت کاراکتر، کاراکتر واقعی برای مجموعه کاراکتر حاضر می‌باشد و بالاترین یا بایت مشخصات یک بیت مورد استفاده برای مشخصات ویدئوی مختلف همچون رنگ، حالت چشمک زدن، مجموعه کاراکترو غیره می‌باشد. این طرح جفت بایتی از آن جمله خصوصیاتی است که سرانجامVGA از CGA به ارث می‌برد.

جدول رنگی VGA [ویرایش]

سیستم رنگ VGA سازگار با آداپتورهای EGA (وفق دهنده نگاره سازی پیشرفته) و CGA (آداپتور گرافیکی رنگی) می‌باشد. و دیگر لایه پیکربندی را بیش از همه اضافه می‌نماید. CGA قادر به نمایش تا ۱۶ رنگ بوده و EGA این را با این امکان که هر ۱۶ رنگ از یک جدول رنگ ۶۴ تایی انتخاب شده باشند گسترش داد.(این ۶۴ رنگ از دو بیت برای قرمز، سبزو آبی تشکیل شده‌است: ۲ بیت x سه کانال= ۶۴ مقدار مختلف) VGA بعدها این طرح را با افزایش جدول EGA از ۶۴ مورد به ۲۵۶ مورد گسترش داد اما برای حفظ همسازی فقط ۶۴ ورودی از ۲۵۶ ورودی کامل می‌توانستند در هر زمان قابل انتخاب باشند، در بلوک‌های ۶۴ تایی(به عبارت دیگر ۶۴ ورودی نخست، یا ۶۴ ورودی دوم و غیره). این مورد برای چهار جدول EGA کامل این امکان را می‌دهد تا در سخت‌افزار VGA در یک زمان نگهداری شوند و ممکن است برای سوئیچ سریع بین این جدول‌ها این امکان به رنگ‌ها داده شوند تا در صفحه تقریباً فوراً تغییر یابند.
بعلاوه برای جدول ۲۵۶ ورودی سبک EGA گسترش یافته، هر یک از ۲۵۶ ورودی می‌توانند با مقدار رنگ اختیاری از طریقDAC(مبدل عددی به قیاسی) VGA تعیین شوند. این هدف جدول EGA را تا حدی تغییر داده همانگونه که تحت EGA آن یک روش انتخاب هر رنگ ممکن با استفاده از فقط دو بیت در هر کانال بوده اما تحت VGA آن یک جدول مراجعه ۶۴ ورودی ساده می‌باشد، مقادیری که می‌تواند بطور اختیاری تغییر یابند – ورودی‌ها می‌توانند بسادگی تغییر یابند، بنابراین آنها نه بیشتر، سیستم EGA را جایی که پایین تریین دو بیت در شاخص مقدار قرمز را در رنگ نمایش می‌دهند، انعکاس می‌دهد.
طرح VGA ۶ بیت در کانال استفاده شده است(بیشتر از هر دو بیت EGA در هر کانال) وقتی یک ورودی در آرایه تغییر می‌یابد، ارائه یک کل از ۶۳ سطوح شدت مختلف برای قرمز، سبز یا آبی در ۲۶۲۱۴۴ رنگ ممکن نتیجه می‌دهد و هر ۲۵۶ رنگ که می‌توانند به جدول تعیین شده باشند(و بنوبت بواسطه هر ۲۵۶، هر ۱۶ تای آنها می‌توانستند در حالت‌های ویدئوی CGA نمایش داده شوند.)
اما این روش به رنگ‌های VGA جدید این امکان را داده‌اند تا در حالت‌های گرافیکی CGA و EGA مورد استفاده قرار گیرند و این نکته را داشته باشند که چگونه سیستم‌های جدول مختلف باهم می‌باشند – مثلاً برای قرار دادن رنگ متن جهت قرمز تیره در حالت متن، آن نیاز به قرار داده شدن در یکی از رنگ‌های CGA دارد(برای مثال رنگ #۷ بطور پیش فرض، خاکستری روشن). این رنگ سپس به یک رنگ در جدول EGA ترسیم می‌شود – در وضعیت رنگ ۷ CGA، آن به ورودی ۴۲ جدول EGA ترسیم می‌شود. مبدل عددی به قیاسی VGA باید سپس برای تغییر رنگ ۴۲ به قرمز تیره پیکر بندی شده و سپس فوراً هر رنگ نمایش داده شده در صفحه در رنگ خاکستری روشن، قرمز تیره(رنگ ۷ CGA) تبدیل خواهند شد. این ویژگی اغلب در بازی‌های مبدل عددی به قیاسی VGA وقتی که آنها نخست بارگذاری می‌شوند، توسط محو سازی هموار صفحه متن به مشکی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
درحالیکه حالت‌های CGA و EGA فقط امکان نمایش ۱۶ رنگ را در هر زمان دارند، دیگر حالت‌های VGA همچون حالت مورد استفاده گسترده ۱۳ امکان نمایش ۲۵۶ ورودی جدول را در صفحه در هر زمان دارند و بنابراین در این حالت‌ها ۲۵۶ رنگ می‌توانند خارج از ۲۶۲۱۴۴ رنگ دردسترس نمایش داده شوند.

جزئیات آدرس دهی [ویرایش]

حافظه ویدئوی VGA به حافظه کامپیوتر از طریق یک پنجره در بازه بین بخش‌های ۰xA۰۰۰ و ۰xC۰۰ در فاصله آدرس دهی حالت واقعی کامپیوتر تعیین می‌گردند. معمولاً این بخش‌های آغازین عبارتند از:
۰xA۰۰۰ برای حالت‌های گرافیکی EGA/VGA (۶۴ کیلوبایت)
۰xB۰۰۰ برای حالت متن تک رنگ (۳۲ کیلوبات)
۰xB۸۰۰ برای حالت متن رنگی و حالت‌های گرافیکی سازگار با CGA(۳۲ کیلوبایت)
به جهت استفاده از تعیین آدرس مختلف برای حالت‌های متفاوت، داشتن یک آداپتور نمایش تک رنگ امکان پذیر است و آداپتور رنگ همچون VGA, EGA یا CGA بر روی دستگاه مشابهی نصب گردید. در اوایل دهه ۸۰، معمولاً برای نمایش صفحات گسترده Lotus]] ۱-۲-۳]]در متن با دقت بالا بر روی یک نمایشگر MDA (آداپتور نمایش تک رنگ) مورد استفاده قرار می‌گرفت و گرافیک بر روی یک نمایشگر CGA (آداپتور گرافیکی رنگی) با دقت پایین مرتبط می‌ساختند. خیلی از برنامه‌ها همچنین از چنین تنظیمی با کارت تک رنگ که اطلاعات اشکال زدائی را هنگامی که یک برنامه در حالت گرافیک بر روی کارت دیگر کار می‌کرد، مورد اسفاده قرار می‌دادند. چند اشکال یاب، همچون Borland's Turbo, D۸۶(توسط Alan J. Cox) و CodeView مایکروسافت می‌توانستند در یک برنامه مونیتور دوتایی کار کنند. هر دوی آنها می‌توانستند در ویندوز کار کنند. همچنین درایورهای DOS(سیستم‌عامل دیسک) مثل ox.sys که یک شبیه سازی رابط سری را برروی نمایشگر MDA اجرا می‌کرد، وجود داشتند، برای مثال به کاربر این امکان را می‌دادند تا پیام‌های از کار افتادن سیستم را از نسخه‌های اشکال یاب ویندوز بدون استفاده از یک ترمینال سری واقعی دریافت نماید. آن همچنین استفاده از دستور حالت تک رنگ را در محیط داس برای مسیر دهی دوباره خروجی به نمایشگر تک رنگ ممکن می‌ساخت. وقتی یک آداپتور نمایش تک رنگ وجود نداشت آن برای استفاده در فضای آدرس ۰xB۰۰۰ – ۰xB۷FF همچنانکه حافظه اضافی برای برنامه‌های دیگر بود، امکان پذیر بود.(برای مثال با اضافه نمودن خط «DEVICE=EMM۳۸۶.EXE I=B۰۰۰-B۷FF» در فایل config.sys این حافظه می‌توانست برای برنامه‌هایی که می‌توانند بارگذاری بالا داشته باشند – در حافظه سطح بالا بار گذاری شوند).

ترفندهای برنامه نویسی [ویرایش]

یک تکنیک فاقد مستندات اما عمومی به نام Mode X(نخست توسط Micheal Abrash) برای دردسترس ساختن تکنیک و دقت‌های گرافیکی غیر محتمل در حالت استاندارد ۱۳ مورد استفاده قرار گرفت. این توسط آزاد سازی حافظه VGA ۲۵۶ به چهار سطح مجزا که همه ۲۵۶ کیلوبایت VGA RAM را در حالت‌های ۲۵۶ رنگ در دسترس قرار می‌دهد، انجام شد. یک تبدیل برای پیچیدگی بالا و فقدان کارائی در بعضی انواع دقت‌های گرافیکی بود، اما توسط دیگر عامل‌ها سریعتر در وضعیت‌های آشکار تخفیف داده شد:
- پر کردن چند ضلعی تک رنگ می‌توانست به خاطر توانایی قراردادن چهار پیکسل با یک نوشتن در سخت‌افزار سریعتر باشد.
- آداپتور ویدئو می‌توانست در کپی بخش‌های RAM ویدئو کمک نماید که گاهی اوقات سریعتر از این با یک CPU کند همچون ۸۰۸۸ یا ۸۰۲۸۶ انجام می‌شد.
- چند حالت نمایش دقت بالا این امکان را به وجود می‌آورد که: در ۱۶ رنگ ۵۲۸x۷۰۴، ۵۵۲۷۳۶، ۵۷۶x۷۶۸، و حتی ۶۰۰x۸۰۰. نرم‌افزار همچون Xlib (یک کتابخانه گرافیک VGA برای زبان C در اوایل دهه ۹۰) و ColoRIX (یک برنامه گرافیکی ۲۵۶ رنگ) همچنین حالت‌های ۲۵۶ رنگ پیچیده را با استفاده از ترکیبات ستونهای ۲۵۶، ۳۲۰ و ۳۶۰ پیکسل و ردیف‌های ۲۰۰، ۲۴۰، ۲۵۶، ۴۰۰، و ۴۸۰ خط(آخرین حد از ۴۰۰x۶۴۰ شروع کند که تقریباً بایت در دسترس RAM ویدئوی ۲۵۶ VGA را مورد استفاده قرار می‌داد). اما ۲۴۰*۳۲۰ بهترین و شناخته شده‌ترین بود که مورد استفاد قرار می‌گرفت و آن معمولاً در دقت نسبت ۴:۳ با پیکسل‌های مربعی بود.
- استفاده از چند صفحه ویدئو در سخت‌افزار به برنامه نویس این امکان را می‌داد تا روش میانگین مضاعف را که در همه حالت‌های ۱۶ رنگ VGA در دسترس بود و استفاده از حالت ذخیره ۱۳ امکان پذیر نبود اجرا نماید.
گاهی اوقات نرخ تجدید صفحه مونیتور باید برای تطبیق این حالت‌ها و افزایش کشش چشم کاهش داده می‌شد. آنها همچنین با دیگر مونیتورهای قدیمی ناسازگار بودند و مشکلات نمایش شامل: ناپدید شدن جزئیات تصویر مثل از دست دادن متن، چشمک زدن، فهرست عمودی و فقدان کاراکتر همگام افقی بسته به حالت انجام می‌گرفت، بود. بدین دلیل بیشتر تنظیمات VGA در محصولات تجاری که محدود به ترکیبات مونیتور ایمن بودند، همچون ۴۰۰x۳۲۰ (دقت دوبرابر، دو صفحه مونیتور)، ۲۴۰x۳۲۰ (پیسکل‌های مربعی، سه صفحه ویدئو) و ۴۸۰x۳۶۰ (بالاترین دقت سازگار با مونیتورهای VGA استاندارد، یک صفحه ویدئو) مورد استفاده قرار می‌گرفتند.

اشعه X: درون کارت‌های ویدئو [ویرایش]

بدون یک کارت ویدئو، مونیتور شما قادر به ایجاد تصاویر فرستاده شده از نرم‌افزاری که استفاده می‌نمایید، نمی‌باشد. یک ویدئو کارت، اطلاعات دیجیتالی را مستقیماً از CPU کامپیوتر دریافت می‌نماید و آن را به اطلاعاتی که مونیتور بتواند از آنها استفاده نماید، تبدیل می‌کند. مونیتورهای CRT(لامپ اشعه کاتدیک) نیاز به اطلاعات آنالوگ برای شکل دهی به تصاویر دارند، یعنی کارت ویدئو باید اطلاعات دیجیتال را به یک سیگنال آنالوگ تبدیل نماید. از طرف دیگر، LCDها(نمایشگرهای کریستال مایع) نیاز به یک سیگنال دیجیتال برای شکل دادن به تصاویر دارند. بیشتر آنها یک سیگنال آنالوگ را می‌پذیرند و مسئولیت تبدیل آن سیگنال به اطلاعات دیجیتال را که به آن نیاز دارند را به عهده می‌گیرند. اما بیشتر LCDها اکنون دارای دو ورودی (آنالوگ و دیجیتال) می‌باشند که روشی را برای کارت‌های ویدئو در دسترس قرار می‌دهند که سیگنال‌های دیجیتال را دست نخورده و سریع به یک نمایش ویدئویی با کمترین افت تبدیل می‌کنند. برای داشتن یک نگاه دقیق تر دربارهٔ اینکه کارت ویدئویی چه کاری انجام می‌دهد، ما کارت ویدئوی GeForse۳ از شرکت VisionTek را مورد بررسی قرار دادیم.

RAMADAC [ویرایش]

یک کارت ویدئوی RAMDAC(مبدل دیجیتال به آنالوگ RAM) حافظه مورد استفاده خصوصاً برای تبدیل یک سیگنال دیجیتال به یک سیگنال آنالوگ قابل استفاده در مونیتورها و بیشتر LCDها می‌باشد. سرعت RAMDAC نرخ تجدید صفحه را کنترل می‌کند که تعداد دفعات در ثانیه می‌باشد و در مقیاس Hertz]] (Hz]]) هرتز مورد اندازه گیری قرار می‌گیرد و نمایشگر توانایی پویش صفحه را دارد. در یک دقت ۱۰۲۴x۷۶۸ یک RAMDAC باید قادر به ایجاد ۱۰۳٫۸ میلیون پیکسل در ثانبه برای رسیدن به یک نرخ تجدید صفحه ۷۲ هرتز باشد که نرخ تجدید صفحه برای دیده شدن توسط چشم‌ها آسان باشد(یک نرخ تجدید صفحه پایین تر می‌تواند باعث چشمک زدن تصویر گردد). سرعت RAMDAC امروزی نوعاً در حدود ۳۵۰ مگاهرتز می‌باشد و می‌تواند نرخ‌های تجدید صفحه تا ۲۰۰ هرتز را پشتیبانی نماید.

RAM (حافظه با قابلیت دسترسی تصادفی) [ویرایش]

یک حافظه کارت ویدئویی در بیشتر موارد کار حافظه کامپیوتر شما را انجام می‌دهد، اما آن به چیپ گرافیک در روش‌های ویژه کمک می‌کند. آن داده‌ها را و رنگ هر پیکسل در یک عکس را تعیین می‌نماید، نگهداری می‌کند، همچنین اطلاعات بافت مورد استفاده در ایجاد گرافیک [[سه بعدی[[. ویدئو کارت در این مثال از DDR-SDRAM (حافظه پویای همزمان با دو نرخ داده) استفاده می‌نماید که به حافظه‌های معمول در کارت‌های ویدئو تبدیل شده‌است. SDRAM یا CPU کامیپیوتر همزمان شده و در یک سرعت ۱۳۳ مگاهرتز کار می‌کند. DDR-SDRAM قابلیت انتقال دو داده تهیه شده توسط SDRAM ساده را دارد چون آن دو دستورالعمل در هر سیکل را اجرا می‌نماید.


برای ذخیره سازی تصویر و سپس ارسال آن به مانیتور از حافظه استفاه می شود. این نوع حافظه از نوع سرعت بالا می‌باشد که امکان ادرس دهی مستقیم از طریق CPU در آن وجود نارد. اطلاعاتی که برای نمایش از طرفCPU به کارت گرافیک ارسال می‌شود به داخل این حافظه منتقل می شود. هر چه سرعت و حجم این حافظه بیشتر شود مقدار تفکیک پذیری (رزولوشن) و تعداد رنگ قابل نمایش توسط کارت گرافیک بیشتر خواهد شد. انواع حافظه کارت گرافیک حافظه DRAM از نوع خازنی که امکان خواندن و نوشتن همزمان در آن وجود ندارد. در کارت هایی که از این نوع حافظه استفاده می کنند. امکان تنظیم‌های بالای گرافیکی وجود ندارد. از این نوع حافظه در کارت گرافیکی ارزان قیمت استفاده می شود. حافظه VRAM این نوع حافظه از انوع حافظه دوگذرگاهی است لذا در این نوع حافظه امکان انجام عمل نوسازی و تجدید اطلاعات گرافیکی وجود دارد. مهمترین خصوصیات این نوع حافظه‌ها این است که امکان خواندن و نوشتن همزمان اطلاعات در آن وجود دارد. نمونه‌های پیشرفته این نوع حافظه WRAM می‌باشد که دارای پهنای باند و راندمان بیشتری نسبت به VRAM دارد.

درگاه [ویرایش]

کارت‌های ویدئو می‌توانند درگاه‌های زیادی برای خروجی دهی اطلاعات گرافیکی داشته باشند، اما نوعاً آنها حداقل یک درگاه VGA دارند. یک درگاه VGA با کانکتور D-Sub ۱۵ پین برای خروجی دهی به یک مونیتور آنالوگ(CRT) مورد استفاده قرار می‌گیرد.

درگاه S-Video [ویرایش]

بیشتر کارت‌های ویدئو همچنین یک درگاه S-Video(تصویر عالی) برای خروجی دادن به یک تلویزین یا ویدئو دارند. کارت‌های چند رسانه‌ای می‌توانند درگاه‌های این چنینی زیادی برای تنظیمات پیچیده داشته باشند که عمل تبدیل و ویرایش فیلم پیشرفته را انجام می‌دهند.

درگاه DVI(رابط تصویری دیجیتال) [ویرایش]

بیشتر کارت‌های ویدئو یک درگاه DVI-I(رابط تصویری دیجیتال) دارند که خصوصاً برای خروجی دادن به یک مونیتور که از سیگنال دیجیتال استفاده می‌کند، طراحی شده‌است. DVI-I مطابق استاندارد DVI توسط گروه کاری نمایشگر دیجیتال ایجاد شده‌است که یک روش استاندارد برای حفظ یک سیگنال دیجیتال ترسیم شده‌است که یک سیگنال آنالوگ نیاز دارد و محبوب و کم هزینه می‌باشد. بیشتر کارت‌های ویدئو با درگاه VDI-I همچنین یک درگاه استاندارد VGA دارند و بنابراین دو وظیفه برعهده دارند، تحویل یک سیگنال آنالوگ به درگاه VGA و یک سیگنال دیجیتال به یک درگاه DVI-I.

FAN (فن) [ویرایش]

یک پردازنده کارت ویدئو تعداد بیشماری از محاسبات را انجام می‌دهد و همچنین میزان زیادی حرارت تولید می‌کند. فن برای خارج نمودن حرارت از پردازنده مورد استفاده قرار می‌گیرد.

GPU (واحد پردازش گرافیکی) [GetBC(8);

چهار شنبه 18 آبان 1390برچسب:, :: 10:16 ::  نويسنده : اسپارو

 

سی‌پی‌یو (به انگلیسی: Central Processing Unit یا CPU) یا پردازنده (به انگلیسی: Processor)، یکی از اجزاء رایانه می‌باشد که فرامین و اطلاعات را مورد پردازش قرار می‌دهد. واحدهای پردازش مرکزی ویژگی پایه‌ای قابل برنامه‌ریزی‌شدن را در رایانه‌های ریزپردازنده شناخته می‌شود. امروزه عبارت CPU معمولاً برای ریزپردازنده‌ها به کار می‌رود.
عبارت «Central Processor Unit» (واحد پردازندهٔ مرکزی) یک ردهٔ خاص از ماشین را معرفی می‌کند که می‌تواند را اجرا کند. این عبارت گسترده را می‌توان به راحتی به بسیاری از رایانه‌هایی که بسیار قبل‌تر از عبارت "CPU" بوجود آمده بودند نیز تعمیم داد. به هر حال این عبارت و شروع استفاده از آن در صنعت رایانه، از اوایل سال ۱۹۶۰ رایج شد. شکل، طراحی و پیاده‌سازی پرازنده‌ها نسبت به طراحی اولیه آنها تغییر کرده‌است ولی عملگرهای بنیادی آنها همچنان به همان شکل باقی مانده‌است.
پردازنده‌های اولیه به عنوان یک بخش از سامانه‌ای بزرگ‌تر که معمولاً یک نوع رایانه‌است، دارای طراحی سفارشی بودند. این روش گران قیمت طراحی سفارشی پردازنده‌ها برای یک بخش خاص، به شکل قابل توجهی، مسیر تولید انبوه آنرا که برای اهداف زیادی قابل استفاده بود فراهم نمود. این استانداردسازی روند قابل ملاحظه‌ای را در عصر مجزای و آغاز نمود و راه عمومی نمودن مدارات مجتمع(IC یا Integrated Circuit) را سرعت فراوانی بخشید. یک مدار مجتمع، امکان افزایش پیچیدگی‌ها برای طراحی پردازنده‌ها و ساختن آنها در مقیاس کوچک را (در حد میلیمتر) امکان پذیر می‌سازد. هر دو فرآیند (کوچک سازی و استاندارد سازی پردازنده‌ها)، حضور این تجهیزات رقمی را در زندگی مدرن گسترش داد و آن را به فراتر از یک دستگاه خاص مانند رایانه تبدیل کرد. ریزپردازنده‌های جدید را در هر چیزی از خودروها گرفته تا تلفن‌های همراه و حتی اسباب بازی‌های کودکان میتوان یافت.

مدت زمان انجام یک کار به‌وسیله رایانه، به عوامل متعددی بستگی دارد که اولین آنها، سرعت پردازشگر رایانه‌است. پردازشگر یک تراشه الکترونیکی کوچک در قلب کامپیوتر است و سرعت آن بر حسب مگاهرتز یا گیگاهرتز سنجیده می‌شود. هر چه مقدار این پارامتر بیشتر باشد، پردازشگر سریعتر خواهد بود و در نتیجه قادر خواهد بود، محاسبات بیشتری را در هر ثانیه انجام دهد. سرعت پردازشگر به عنوان یکی از مشخصه‌های یک کامپیوتر به قدری در تعیین کارآیی آن اهمیت دارد که معمولاً به عنوان یکی از اجزای تشکیل دهنده نام کامپیوتر از آن یاد می‌شود. تراشه پردازشگر و اجزای الکترونیکی که آن را پشتیبانی می‌کنند، مجموعا به عنوان واحد پردازش مرکزی یا CPU شناخته شده هست

واحد پردازش مرکزی واحد محاسباتی (ALU) و کنترلی (CU) رایانه‌است که تفسیر و اجرا می‌کند. رایانه‌های بزرگ و ریزرایانه‌های قدیمی بردهایی پر از مدارهای مجتمع داشته‌اند که عمل پردازش را انجام میداده‌اند. تراشه‌هایی که ریز پردازنده نامیده می‌شوند، امکان ساخت رایانه‌های شخصی و ایستگاه‌های کاری (Work Station) را میسر ساخته‌اند.

در اصطلاح عامیانه CPU به عنوان مغز رایانه شناخته می‌شود.

محتویات

 [نهفتن

تاریخچه [ویرایش]

پیش از ظهور اولین ماشین که به پردازنده‌های امروزی شباهت داشت؛ کامپوترهای مثل انیاک(‍‍‍‍‌‍

ترانزیستورهای گسسته و مدارات مجتمع (واحد پردازش مرکزی) [ویرایش]

PDP-8i cpu.jpg

پیچیدگی طراحی پردانده‌ها هم‌زمان با افزایش سریع فن آوری‌های متنوع که ساختارهای کوچک‌تر و قابل اطمینان تری را در وسایل الکترونیک باعث می‌شد، افزایش یافت. اولین موفقیت با ظهور اولین ترانزیستورها حاصل شد. پردازنده‌های ‍‍ترانزیستوری در طول دهه‌های ۵۰ و ۶۰ میلادی زمان زیادی نبود که اختراع شده بود و این در حالی بود که آنها بسیار حجیم، غیر قابل اعتماد و دارای المانهای سوئیچینگ شکننده مانند لامپ‌های خلا و رله‌های الکتریکی بودند. با چنین پیشرفتی پردازنده‌هایی با پیچیدگی و قابلیت اعتماد بیشتری بر روی یک یا چندین برد مدار چاپی که شامل قسمت‌های تفکیک شده بودند ساخته شدند.

 

ریزپردازنده‌ها [ویرایش]

ريزپردازنده اينتل 80486DX2 در يک بسته سراميکی


پیدایش ریز پردازنده‌ها در سال ۱۹۷۰ به طور قابل توجهی در طراحی و پیاده سازی پردازنده‌ها تأثیر گذار بود. از زمان ابداع اولین ریزپردازنده (اینتل۴۰۰۴)در سال ۱۹۷۰ و اولین بهره برداری گسترده از ریزپردازنده اینتل ۸۰۸۰ در سال ۱۹۷۴، این روند رو به رشد ریزپردازنده‌ها از دیگر روشهای پیاده سازی واحدهای پردازش مرکزی (CPU) پیشی گرفت، کارخانجات تولید ابر کامپیوترها و کامپیوترهای شخصی در آن زمان اقدام به تولید مدارات مجتمع با برنامه ریزی پیشرفته نمودند تا بتوانند معماری قدیمی کامپیوترهای خود را ارتقا دهند و در نهایت ریز پردازنده‌ای سازگار با مجموعه دستورالعمل‌ها ی خود تولید کردند که با سخت‌افزار و نرم‌افزارهای قدیمی نیز سازگار بودند. با دستیابی به چنین موفقیت بزرگی امروزه در تمامی کامپیوترهای شخصی CPUها منحصرا از ریز پردازنده‌ها استفاده می‌کنند.

عملکرد ریزپردازنده‌ها [ویرایش]

کارکرد بنیادی بیشتر ریزپردازنده‌ها علیرغم شکل فیزیکی که دارند، اجرای ترتیبی برنامه‌های ذخیره شده را موجب می‌شود. بحث در این مقوله نتیجه پیروی از قانون رایج نیومن را به همراه خواهد داشت. برنامه توسط یک سری از اعداد که در بخشی از حافظه ذخیره شده‌اند نمایش داده می‌شود.چهار مرحله که تقریباً تمامی ریزپردازنده‌هایی که از [ قانون فون نیومن] در ساختارشان استفاده می‌کنند از آن پیروی می‌کنند عبارت‌اند از : فراخوانی،

 

دامنه صحیح [ویرایش]

روشی که یک پردازنده از طریق آن اعداد را نمایش می‌دهد یک روش انتخابی در طراحی است که البته در بسیاری از راه‌های اصولی اثر گذار است. در برخی از کامپیوترهای دیجیتالی اخیر از یک مدل الکترونیکی بر پایه سیستم شمارش دسیمال (مبنای ده) برای نمایش اعداد استفاده شده‌است. برخی دیگر از کامپیوترها از یک سیستم نامتعارف شمارشی مانند سیستم سه تایی(مبنای سه) استفاده می‌کنند. در حال حاضر تمامی پردازنده‌های پیشرفته اعداد را به صورت دودویی (مبنای دو) نمایش می‌دهند که در آن هر عدد به وسیله چندین کمیت فیزیکی دو ارزشی مانند ولتاژ بالا و پایین نمایش داده می‌شوند.

 

علت نمایش دهی از طریق اعداد حجم کم و دقت بالا در اعدادی است که پردازشگر می‌تواند نمایش دهد. در حالت دودویی پردازنده‌ها، یک بیت به یک مکان مشخص در پردازنده اطلاق می‌شود که پردازنده با آن به صورت مستقیم در ارتباط است. ارزش بیت (مکانهای شمارشی) یک پردازنده که برای نمایش اعداد بکار برده می‌شود «بزرگی کلمه»، «پهنای بیت»، «پهنای گذرگاه اطلاعات» و یا «رقم صحیح» نامیده می‌شود.که البته این اعداد گاهی در بین بخش‌های مختلف پردازنده‌های کاملاً یکسان نیز متفاوت است. برای مثال یک پردازنده ۸ بیتی به محدوده‌ای از اعداد دسترسی دارد که می‌تواند با هشت رقم دودویی (هر رقم دو مقدار می‌تواند داشته باشد) ۲ یا ۲۵۶ عدد گسسته نمایش داده شود. نتیجاتا مقدار صحیح اعداد باعث می‌شود که سخت‌افزار در محدوده‌ای از اعداد صحیح که قابل اجرا برای نرم‌افزار باشد محدود شود و بدین وسیله توسط پردازنده مورد بهره برداری قرار گیرد.

پالس ساعت [ویرایش]

اکثر پردازنده‌ها و در حقیقت اکثر دستگاه‌هایی که با منطق پالسی و تناوبی کار می‌کنند به صورت طبیعی باید سنکرون یا هم‌زمان باشند. این بدان معناست که آنها به منظور هم‌زمان سازی سیگنالها طراحی و ساخته شده‌اند. این سیگنالها به عنوان سیگنال ساعت(پالس ساعت) شناخته می‌شوند و معمولاً به صورت یک موج مربعی پریودیک (متناوب) می‌باشند. برای محاسبه بیشترین زمانی که سیگنال قادر به حرکت از قسمت‌های مختلف مداری پردازنده‌است، طراحان یک دوره تناوب مناسب برای پالس ساعت انتخاب می‌کنند. این دوره تناوب باید از مقدار زمانی که برای حرکت سیگنال یا انتشار سیگنال در بدترین شرایط ممکن صرف می‌شود بیشتر باشد. برای تنظیم دوره تناوب باید پردازنده‌ها باید مطابق حساسیت به لبه‌های پایین رونده یا بالا رونده حرکت سیگنال در بدترین شرایط تاخیر طراحی و ساخته شوند. در واقع این حالت هم از چشم انداز طراحی و هم از نظر میزان اجزای تشکیل دهنده یک مزیت ویژه در ساده سازی پردازنده‌ها محسوب می‌شود. اگرچه معایبی نیز دارد، از جمله اینکه پردازنده باید منتظر المانهای کندتر بماند، حتی اگر قسمت‌هایی از آن سریع عمل کنند. این محدودیت به مقدار زیادی توسط روشهای گوناگون افزایش قدرت موازی سازی (انجام کارها به صورت هم‌زمان) پردازنده‌ها قابل جبران است.

سه شنبه 17 آبان 1390برچسب:, :: 23:25 ::  نويسنده : اسپارو

سه شنبه 17 آبان 1390برچسب:, :: 23:22 ::  نويسنده : اسپارو

سه شنبه 17 آبان 1390برچسب:, :: 23:20 ::  نويسنده : اسپارو

جهت اجرای این آموزش باید کمی حرفه ای باشید و حواستان را جمع کنید.
رایانه ها معمولا دارای یک هارد دیسک هستند . برای اولین قدم بهتر است که پارتیشن های هارد دیسک خودتان را نامگذاری کنید.
برای این کار به My Computer رفته و روی یک پارتیشن کلیک راست کنید . گزینه Properties را انتخاب کنید. در پنجره باز شده شما می توانید نام پارتیشن را تغییر دهید. این کار را برای همه پارتیشن ها تکرار کرده و نام آنها را به خاطر بسپارید .


جهت اجرای این آموزش باید کمی حرفه ای باشید و حواستان را جمع کنید.
رایانه ها معمولا دارای یک هارد دیسک هستند . برای اولین قدم بهتر است که پارتیشن های هارد دیسک خودتان را نامگذاری کنید.
برای این کار به My Computer رفته و روی یک پارتیشن کلیک راست کنید . گزینه Properties را انتخاب کنید. در پنجره باز شده شما می توانید نام پارتیشن را تغییر دهید. این کار را برای همه پارتیشن ها تکرار کرده و نام آنها را به خاطر بسپارید .
حالا رایانه تان را خاموش کنید . شما هارددیسکی که می خواهید اطلاعات را از آن کپی کنید در اختیار دارید. به دقت ان را بررسی کنید . همه هارد دیسکها به وسیله یک نوع کابل به مادربورد متصل می شوند . در کنار محل اتصال کابل به هارد دیسک محل اتصال فیش برق یا همان POWER قرار دارد .
اما مهمترین نکته که شما باید به آن دقت کنید جامپرها هستند. معمولا روی بدنه هارد دیسکها نحوه قرار گیری جامپرها توضیح داده شده است.
جامپر یک قطعه ریز است که می توان به وسیله آن تنظیمات یک قطعه سخت افزاری را به صورت فیزیکی تغییر داد.
در جدول موجود روی بدنه هارد دیسک به دنبال وضعیت Slave بگردید. شما باید جامپر هارد دیسک دوم را با توجه به توضیحات این جدول به حالت Slave تغییر بدهید.
حالا در کیس رایانه خاموش را باز کنید . در کیس رایانه تان دنبال هارد خودتان بگردید. مشاهده می کنید که کابلی آن را به مادربرد متصل کرده است .
این کابل معمولا دارای دو جای اتصال می باشد . ممکن است این کابل هم به هارد دیسک شما و هم به سی دی رام متصل باشد .
شما می توانید از طریق همین کابل هارد دیسک دوم را به مادربرد متصل کنید . برای این کار می توانید جای اتصال دوم را از سی دی رام جدا کنید.
به جای آن هارد دیسک را به این قسمت متصل کنید. حالا شما 2 هارد دیسک را از طریق یک کابل به مادربرد رایانه تان متصل کرده اید.
هارد دیسک رایانه شما به عنوان میزبان و هارددیسک دوم به عنوان مهمان به حساب می آید. حالا باید برق مورد نیاز را برای هارد دیسک مهمان تامین کنید. به نوع فیش POWER هارد دیسک دقت کنید . یکی از این نوع فیشها احتمالا در رایانه شما به صورت آزاد وجود دارد .
این کابل ها همگی به سیستم اصلی برق رایانه متصل هستند . یکی از این فیشهای آزاد را به هارد دیسک میمان وصل کنید. حالا باید رایانه تان را روشن کنید .
در صورتی که تمام مراحل را درست انجام داده باشید را یانه شما مثل سابق عمل می کند . ویندوز شما بالا می آید.
اما با رفتن به قسمت My Computer متوجه اضافه شدن پارتیشن های جدید می شوید. پارتیشن های غریبه که نامشان برای شما آشنا نیست همان پارتیشن های هارد دیسک مهمان هستند .
حالا اطلاعاتی را که لازم دارید بین دو هارد دیسک کپی کنید . دقیقا مانند زمانی که روی هارد دیسک خودتان اطلاعات رااز یک پارتیشن به پارتیشن دیگری کپی می کردید .

بعد از تمام شدن کارتان دوباره رایانه تان را خاموش کنید . شما حالا باید همه چیز را به حالت اول برگردانید. هارد دیسک مهمان را با جدا کردن کابل های مادر برد و برق جدا کنید . وضعیت جامپر روی آن را دوباره به حالت اول برگردانید .این حالت روی بدنه هارد دیسک با عنوان Master مشخص شده است .
اگر محل اتصال دوم روی کابل قبلا به سی دی رام متصل بود دوباره آن را به همان وضعیت برگردانید . در کیس را هم کاملا ببندی

سه شنبه 17 آبان 1390برچسب:, :: 23:18 ::  نويسنده : اسپارو

کلینیک هارد دیسک
( تخصصی ترین مرکز بازیابی اطلاعات
و تعمیر هارد دیسک )

کلینیک هارد دیسک به صورت تخصصی در زمینه بازیابی اطلاعات و تعمیرات هارددیسک در خدمت شما مشتریان گرامی می باشد

گروه IHDDC با بیش از 10 سال سابقه در حوزه بازیابی اطلاعات و پشتوانه علمی و استفاده از ابزار آلات روز بازیابی اطلاعات و کادر دوره دیده خود میتواند در کمتر از 24 ساعت اطلاعات هارد دیسک را بازیابی کند.

تجهیزات بروز و قدرتمند درزمینه بازیابی اطلاعات به ما امکان فعالیت بر روی تمامی قطعات را میدهد.
1- انواع هارد دیسک کامپیوترشخصی IDE HDD , SATA HDD
2- انواع هارد دیسک لپ تاپ ALL LAPTOP HDD
3- انواع سرور HP , INTEL , DELL
4- انواع هارد دیسک سرور SCSI , SAS
5- انواع هارد دیسک اکسترنال ALL EXTERNAL HDD
6- انواع حافظه ALL MEMORY CARD
7- انواع فلش مموری ALL FLASH MEMORY
8- انواع حافظه دوربینهای عکاسی و فیلم برداری ALL CAMERA MEMORY
9- انواع حافظه تلفن همراه ALL MOBILE MEMORY
10- انواع تجهیزات حرفه ای ذخیره سازی اطلاعات ALL STORAGE DEVICE ) NAS , NAT )

بصورت کلی خدمات کلینیک هارد دیسک ایران به دو دسته بازیابی اطلاعات و تعمیر هارددیسک تقسیم میگردد :

1- بازیابی اطلاعات در موارد :

1- بازیابی اطلاعات در شناخته نشدن قطعه
2- بازیابی اطلاعات درعدم شناخت درست قطعه ...SABRE , CALYPSO , N40P , ARES 64k , ROMULUS , STM3500320AS , STM31000340AS
3- بازیابی اطلاعات درعدم نمایش درست ظرفیت هارد دیسک
4- بازیابی اطلاعات درایجاد صدای زیاد در هنگام روشن شدن هارد دیسک
5- بازیابی اطلاعات درشناخته نشدن فایل سیستم توسط سیستم عامل
6- بازیابی اطلاعات در format شدن پارتیشن
7- بازیابی اطلاعات در fdisk شدن هارد دیسک و پارتیشن بندی مجدد
8- بازیابی اطلاعات در پاک شدن پارتیشن
9- بازیابی اطلاعات در پاک شدن پوشه یا فایل
10- بازیابی اطلاعات در تخریب توسط ویروس
11- بازیابی اطلاعات در نوسانات برق و مشکلات سخت افزاری
12- بازیابی اطلاعات در وجود بدسکتور در هارد دیسک
13- بازیابی اطلاعات در خرابی هاردهای RAID
14- بازیابی اطلاعات در از بین رفتن اطلاعات RAID
با تلاش مستمر و بهره گیری از تکـنولـوژی روز در زمینه بازیابی اطلاعات هارددیسکـهای جدید Maxtor,Seagate
مدلهای (DiamonMax 22 & Barracuda 7200.11) که شـناخته نمی شوند پیشـرفت بسـیاری کسـب کـردیم .
تا حـدی که توانسـته ایم 100
% اینگونه هارد دیسکها را بازیابی نماییم.

به دلیل حساسیت این هارددیسکها بخش جدیدی درسایت راه اندازی شده است. برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص
بازیابی اطلاعات و تعمیرات این هارد دیسکها میتوانید به این بخش مراجعه نمایید.

جهت کسب اطلاعات بیشتر درباره خدمات ریکاوری اطلاعات میتوانید به بخش بازیابی اطلاعات مراجعه نمایید

2- تعمیر هارد دیسک :
بدلیل اینکه در انجام تعمیرات بر روی هارد دیسک ممکن است تمام اطلاعات موجود در هارد دیسک ازبیین برود لذا اطلاعات مورد توجه قرار میگیرد و تعمیر هارد دیسک زمانی صورت میگیرد که یا اطلاعات بازیابی شده و مورد تایید مشتری قرار گرفته باشد یا اینکه نیازی به بازیابی اطلاعات نیست و اطلاعات اهمیتی ندارد.

انواع مشکلاتی که در کلینیک هارد دیسک قابل رفع میباشد :

1-شناخته نشدن هارد دیسک
2-رفع بدسکتور هارد دیسک
3- تعمیر و تعویض برد کنترل هارددیسک
4- رفع کندی هارد دیسک

سه شنبه 17 آبان 1390برچسب:, :: 23:15 ::  نويسنده : اسپارو

هارد ديسک

 بر روی هر کامپيوتر حداقل يک هارد ديسک وجود دارد.برخی از سيستم ها ممکن است دارای بيش از يک هارد ديسک باشند. هارد ديسک يک محيط ذخيره سازی دائم برای اطلاعات را فراهم می نمايد . اطلاعات ديجيتال در کامييوتر می بايست بگونه ای تبديل گردند که بتوان آنها را بصورت دائم بر روی هارد ديسک مغناطيسی  ذخيره کرد.

مبانی هارد ديسک
هارد ديسک در سال 1950 اختراع گرديد. هارد ديسک های اوليه شامل ديسک های بزرگ با قطر 20 اينچ ( 50/8 سانتيمتر) بوده و توان ذخيره سازی چندين مگابايت بيشتر را نداشتند. به اين نوع ديسک ها در ابتدا " ديسک ثابت "  می گفتند. در ادامه به منظور تمايز آنها با فلاپی ديسک ها از واژه " هارد ديسک " استفاده گرديد. هارد ديسک ها دارای يک  Platter ( صفحه ) به منظور نگهداری محيط مغناطيسی می باشند. عملکرد يک هارد ديسک مشابه يک نوار کاست بوده و از يک روش يکسان برای ضبط مغناطيسی استفاده می نمايند. هارد ديسک ونوار کاست از امکانات ذخيره سازی مغناطيسی يکسانی نيز استفاده می نمايند.در چنين مواردی می توان بسادگی اطلاعاتی را حذف و يا مجددا" بازنويسی کرد. اطلاعات ذخيره شده بر روی هر يک از رسانه های فوق ، ساليان سال باقی خواهند ماند. عليرغم وجود  شباهت های موجود ، رسانه های  فوق در مواردی نيز با يکديگر متفاوت می باشند:

  • لايه مغناطيسی بر روی يک نوار کاست بر روی يک سطح پلاستيکی نازک توزيع می گردد. در هارد ديسک لايه مغناطيسی بر روی يک ديسک شيشه ای ويا يک آلومينيوم اشباح شده قرار خواهد گرفت . در ادامه سطح آنها بخوبی صيقل داده می شود.

  • در نوار کاست برای استفاده از هر يک از آيتم های ذخيره شده می بايست بصورت ترتيبی ( سرعت معمولی و يا سرعت بالا) در محل مورد نظر مستقر تا امکان بازيابی ( شنيدن ) آيتم دلخواه فراهم گردد. در رابطه با هارد ديسک ها می توان بسرعت در هر نقظه دلخواه مستفر و اقدام به بازيابی ( خواندن و يا نوشتن ) اطلاعات مورد نظر کرد.

  • در يک نوار کاست ، هد مربوط به خواندن / نوشتن می بايست سطح  نوار را مستقيما" لمس نمايد. در هارد ديسک هد خواندن و نوشتن در روی ديسک به پرواز در می آيد! ( هرگز آن را لمس نخواهد کرد )

  • نوار کاست  موجود در ضبط صوت در هر ثانيه 2 اينچ ( 5/08 سانتيمتر ) جابجا می گردد. گرداننده هارد ديسک می تواند هد مربوط به هارد ديسک را  در هر ثانيه 3000 اينچ  به چرخش در آورد .

 يک هارد ديسک پيشرفته قادر به ذخيره سازی حجم بسيار بالائی از اطلاعات در فضائی اندک و  بازيابی اطلاعات با سرعت بسيار بالا است . اطلاعات ذخيره شده برروی هارد ديسک در قالب مجموعه ای از فايل ها ذخيره می گردند. فايل نامی ديگر برای مجموعه ای از بايت ها است که بنوعی در آنها اطلاعاتی مرتبط به هم ذخيره شده است . زمانيکه برنامه ای اجراء  و در خواست فايلی را داشته باشد، هارد ديسک اطلاعات را بازيابی و آنها برای استفاده  پردازنده ارسال خواهد کرد.

 برای اندازه گيری کارآئی يک هارد ديسک از دو روش عمده استفاده می گردد:

  • ميزان داده (Data rate) . تعداد بايت هائی ارسالی  در هر ثانيه برای پردازنده است . اندازه فوق بين 5 تا 40 مگابايت در هر ثانيه است .

  • زمان جتسجو (Seek Time) . مدت زمان بين درخواست يک فايل توسط پردازنده  تا ارسال اولين بايت فايل مورد نظربرای پردازنده را می گويند.

کالبد شکافی هارد ديسک
بهترين روش شناخت نحوه عملکرد هارد ديسک کالبد شکافی آن است .شکل زير يک هارد ديسک را نشان می دهد.

يک پوسته ( قاب ) آلومينيومی که کنترل کننده هارد ديسک در درون آن ( يک سمت ديگر ) قرار دارد. کنترل کننده فوق مکانيزمهای خواندن ، نوشتن و موتوری که باعث چرخش صفحات هارد ديسک می شود  را کنترل می نمايد. 

در نزديکی برد کنترل کننده کانکتورهای مربوط به موتوری که باعث چرخش صفحات هارد می شود قرار دارد.

در صورتيکه روکش مربوطه را از روی درايو برداريم با وضعيتی مشابه شکل زير برخورد خواهيم کرد.

در تصوير فوق موارد زير مشاهده می گردد:

  • Platters ( صفحات ) اين صفحات می توانند با سرعت 3600 تا 7200 دور در دقيقه چرخش نمايند.

  • بازوئی که هد  خواندن و نوشتن را نگاه داشته است . اين بازو با سرعتی معادل 50 بار در ثانيه قادر به حرکت در طول هر يک از صفحات است ( حرکت شعاعی )

به منظور افزايش ظرفيت هارد ديسک می توان تعدادی از صفحات را استفاده کرد . شکل زير هارد ديسکی با سه صفحه و شش هد خواندن / نوشتن را نشان می دهد.

مکانيزمی که باعث حرکت بازوها بر روی  هارد ديسک می گردد ، سرعت و دقت را تضمين می نمايد.در اين راستا از يک موتور خطی با سرعت بالا استفاده می گردد.

ذخيره سازی داده ها
اطلاعات بر روی سطح هر يک از صفحات هارد ديسک در مجموعه هائی با نام سکتور و شيار ذخيره می گردد. شيارها دوايرمتحدالمرکزی می باشند ( نواحی زرد) که بر روی هر يک از آنها تعداد محدودی سکتور(نواحی آبی ) با ظرفيت بين 256 ، 512 بايت ايجاد می گردد. سکتورهای فوق در ادامه و همزمان با آغاز فعاليت سيستم عامل در واحد های ديگر با نام " کلاستر " سازماندهی می گردند. زمانيکه يک درايو تحت عملياتی با نام Low level format قرار می گيرد، شيارها و سکتورها ايجاد می گردند. درادامه و زمانيکه درايو High level format  گرديد، با توجه به نوع سيستم عامل و سياست های راهبردی مربوطه ساختارهائی نظير :  جدول اختصاص فايل ها،   جدول آدرس دهی فايل ها و...  ايجاد، تا بستر مناسب برای استقرار فايل های اطلاعاتی فراهم گردد. 

درباره وبلاگ

به وبلاگ من خوش آمدید
آخرین مطالب
آرشيو وبلاگ
پيوندها

تبادل لینک هوشمند
برای تبادل لینک  ابتدا ما را با عنوان پاردیکس و آدرس oda.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.





نويسندگان


ورود اعضا:

نام :
وب :
پیام :
2+2=:
(Refresh)

خبرنامه وب سایت:





آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 4
بازدید دیروز : 10
بازدید هفته : 23
بازدید ماه : 22
بازدید کل : 49269
تعداد مطالب : 16
تعداد نظرات : 3
تعداد آنلاین : 1